Ucząc się od mojej córki: Wartość i opieka nad niepełnosprawnymi umysłami

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację opieki i niepełnosprawności, podejmując filozoficzne pytania dotyczące tego, co stanowi dobre życie dla osób niepełnosprawnych. Napisana przez filozofa, który jest rodzicem niepełnosprawnego dziecka, odnosi się do obaw, które mogą rezonować z wieloma rodzicami, zarówno niepełnosprawnych, jak i normalnie rozwijających się dzieci. Tekst opisywany jest jako piękny i przejrzysty, a treść ma wpływ, stymulując myśli i nadzieję.

Książka jest pięknie i jasno napisana, zapewniając głęboką eksplorację ważnych kwestii filozoficznych. Jest wysoce zalecana zarówno dla rodziców, jak i naukowców, oferując cenne spostrzeżenia na temat wartościowania ludzkiego życia poza zdolnościami poznawczymi. Łączy w sobie pasję, wrażliwość i filozoficzną głębię, dzięki czemu jest dostępna i istotna dla szerokiego grona odbiorców.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tę książkę za ciężką i nie lekką lekturę. Filozoficzna głębia może być dla niektórych przytłaczająca, ale często jest to równoważone przez jej optymistyczny i pełen nadziei ton.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Learning from My Daughter: The Value and Care of Disabled Minds

Zawartość książki:

Czy życie ma sens? Czym jest rozkwit? Jak osiągnąć dobre życie? Filozofowie i wielu innych z nas od wieków zgłębia te pytania. Jak wskazuje Eva Feder Kittay, istnieje jednak wada w zasadniczym założeniu tych pytań: wydają się one nieświadome samej natury sposobów, w jakie ludzie żyją, pomijając świat współzależności oraz fakt, że żyjemy w naszych ciałach i poprzez nie, niezależnie od tego, czy są one w pełni sprawne, czy niepełnosprawne. Nasze zależne, bezbronne, nieuporządkowane, zmienne i ucieleśnione doświadczenie kształtuje wszystko w naszym życiu, zarówno na powierzchni, jak i jeśli chodzi o głębsze koncepcje, ale mamy tendencję do pomijania ciała na rzecz umysłu, jeśli chodzi o kwestie filozoficzne. Niepełnosprawność stanowi potężne wyzwanie dla od dawna wyznawanych poglądów filozoficznych na temat natury dobrego życia, tego, co nadaje sens naszemu życiu i centralnej roli rozumu, a także kwestii sprawiedliwości, godności i osobowości. Pojęcia te nie muszą być odległe.

Wyidealizowane; odpowiedzi są tuż przed nami, w sposobie, w jaki ludzie wchodzą ze sobą w interakcje, troszczą się o siebie nawzajem i potrzebują siebie nawzajem - niezależnie od tego, czy posiadają pełne zdolności umysłowe, czy też mają ograniczenia poznawcze. Musimy zrewidować nasze koncepcje takich rzeczy jak godność i osobowość w świetle tej ważnej korekty, argumentuje Kittay.

Jest to pierwsza z dwóch książek, w których Kittay zastanawia się nad tym, w jaki sposób musimy zrewidować podstawowe idee filozoficzne w świetle doświadczeń osób niepełnosprawnych i ich sposobu bycia w świecie. Kittay, wielokrotnie nagradzana filozofka, która jest również matką wielorako niepełnosprawnej córki, przeplata osobisty głos z filozoficznym jako krytyczną metodę filozoficznych dociekań. Porusza tutaj kwestię tego, dlaczego niepełnosprawność poznawcza może przeorientować nas na to, co naprawdę ważne, i kwestionuje centralne znaczenie normalności jako części dobrego życia. Z głęboką wrażliwością i wnikliwością Kittay bada inne trudne tematy: Jak możemy spojrzeć na kwestie etyczne dotyczące badań prenatalnych w świetle nowego uznania osobowości osób niepełnosprawnych? Co nowe możliwości testów genetycznych oznaczają dla zrozumienia niepełnosprawności, rodziny i bioetyki? Jak możemy ponownie rozważyć znaczenie opieki i w jaki sposób działa ona najlepiej? W procesie realizacji tych pytań Kittay artykułuje.

Etyka troski, która jest teorią etyczną najbardziej przydatną do domagania się pełnych praw dla osób niepełnosprawnych i zapewnienia wszystkim możliwości prowadzenia radosnego i satysfakcjonującego życia. Stosuje lekcje troski do kontrowersyjnych zmian u poważnie upośledzonych poznawczo dzieci, znanych jako terapia Ashley, w ramach której wzrost dziecka zostaje zatrzymany dzięki intensywnej terapii estrogenowej, a powiązane interwencje cielesne są uzasadnione.

Książka ta zarówno przekazuje lekcje, które opowiadają się w imieniu osób ze znacznymi niepełnosprawnościami, jak i konstruuje teorię moralną opartą na naszej zdolności do dawania, otrzymywania i dzielenia się opieką i miłością. Przede wszystkim ma na celu dostosowanie postaw społecznych i błędnych przekonań na temat życia z niepełnosprawnością.