Ocena:
Pamiętnik Viv Albertine „Ubrania, ubrania, ubrania, muzyka, muzyka, chłopcy, chłopcy, chłopcy” oferuje surowe i wciągające spojrzenie na jej życie jako pionierskiej postaci na scenie punkowej. Książka ukazuje jej podróż od młodej, beztroskiej kobiety zanurzonej w muzyce i modzie do radzenia sobie z wyzwaniami dorosłości, problemami zdrowotnymi i osobistymi zmaganiami. Poprzez żywe opowiadanie historii i brutalnie szczere refleksje, Albertine zaprasza czytelników do swojego świata, czyniąc go głęboko osobistym i zrozumiałym doświadczeniem.
Zalety:Ten pamiętnik jest chwalony za wciągające i szczere pisanie, głębię wglądu i szczerość autorki. Czytelnicy doceniają unikalny format krótkich, chronologicznych fragmentów, które sprawiają, że jest on łatwy do przyswojenia. Wielu wspomina o emocjonalnym oddźwięku doświadczeń Albertine i o tym, jak odnoszą się one do szerszych tematów kreatywności, walki i odkrywania siebie. Książka została również zauważona jako przystępna dla osób niezaznajomionych ze sceną punkową, dzięki czemu jest atrakcyjna dla szerokiego grona odbiorców.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że część książki jest chaotyczna lub że niektóre anegdoty nie mają sensu. Kilku z nich wspomniało o gubieniu się w odniesieniach muzycznych z powodu nieznajomości danej epoki lub gatunku. Ponadto, choć szczerość Albertine jest odświeżająca, może również prowadzić do niewygodnych momentów dla czytelników, ponieważ dzieli się ona bolesnymi doświadczeniami.
(na podstawie 548 opinii czytelników)
Clothes, Clothes, Clothes. Music, Music, Music. Boys, Boys, Boys.
W 1975 roku Viv Albertine miała obsesję na punkcie muzyki, ale nigdy nie przyszło jej do głowy, że mogłaby grać w zespole, ponieważ nie umiała grać na instrumencie i nigdy nie widziała dziewczyny grającej na gitarze elektrycznej.
Ta książka opowiada o jej życiu i pracy.
