The Poverty of Philosophy: Readings in Non and Other Philosophies or Arts of Immanence
The Poverty of Philosophy: Readings in Non and Other Philosophies and Arts of Imminence rozpoczyna się 8000-słowną uwerturą „Poverty of Philosophy” przedstawiającą nie-filozofię i jej protoplastę, François Laruelle'a, jego inspiracje, relacje i powiązania z innymi „filozofami immanencji” (Nietzsche, Henry, Deleuze, Derrida...), a także badającą i wyciągającą pewne wnioski co do możliwości jej obecnego i/lub możliwego wpływu na kulturę, politykę i sztukę. ), a także badając, a także wyciągając pewne wnioski co do możliwości jego obecnego i / lub możliwego wpływu na kulturę, politykę i sztukę, następuje Antologia NON oraz innych filozofii i sztuk immanencji, składająca się z około 300 fragmentów z około 140 opublikowanych źródeł, z których wiele jest podpisanych przez Laruelle'a, a wiele innych przez francuskich, anglojęzycznych, a także wschodnioeuropejskich pisarzy, artystów, filozofów, uczonych, krytyków i myślicieli, którzy rozszerzają jego spostrzeżenia na różne dziedziny ludzkich przedsięwzięć.
Bardzo często tłumaczone z francuskiego i często komentowane, te fragmenty są ułożone alfabetycznie pod 88 tematami, od Aktora do Świata, a ich pełna lista znajduje się po moim wstępie, w spisie treści z kluczem do numerów stron dla każdego z nich. Pięć esejów recenzyjnych Beitchmana, z których dwa dotyczą dzieł Laruelle'a, a trzy - dzieł uczonych, którzy w dużej mierze podążają jego śladami: „The Machinery of Control (Sophie Lesueur, »Pensée machine et ordre politique«)”; „Universe, World, Philo-Fiction and Non-Action in Non-philosophy (François Laruelle, Tétralogos: )”; »Ecology, Sacred and Profane (François Laruelle, En dernière humanité: la nouvelle science écologique)«; »The Philo-Fictions of Katerina Kolozova (Cut of the Real and 5 other works)«; ”A Leap through Language: Nie-filozofia, nauka i sztuka” (Sergueï Khoruzhiy, »La non-philosophie de François Laruelle entre le Charybde de la transraison et le Scylla du scientisme«).
„Eseje te zapewniają synoptyczny przegląd nie-filozofii od jej powstania do jej najnowszego niestandardowego awatara filozofii. Ogólnie rzecz biorąc, Beitchman koncentruje się na języku i słownictwie oraz związanych z nimi sztukach, głównie literackich i performatywnych - oraz na sposobie, w jaki terminy takie jak świat, wszechświat, superpozycja i filozofia są stosowane, definiowane, redefiniowane lub odmawiane definicji; a także na tym, jak współczesna nauka, niegdyś fraktale, teraz bardziej teoria kwantowa i falowa, w połączeniu z tymi imponderabiliami, poszerza horyzont tego, co możliwe do pomyślenia, wyobrażalne, a przede wszystkim wykonalne.