Ocena:
Recenzje podkreślają mocne strony książki „The Millennial Maze” Stanleya Grenza, podkreślając jej wszechstronną, wyważoną analizę różnych perspektyw millenialsów. Czytelnicy doceniają jasny styl pisania autora, dokładną dokumentację i pełną szacunku prezentację różnych poglądów. Podczas gdy wielu uznało książkę za pouczające i dobre wprowadzenie do eschatologii, niektóre krytyczne uwagi dotyczyły założenia wcześniejszej wiedzy biblijnej i pragnienia zaktualizowanych wydań ze względu na datę publikacji w 1992 roku. Niektórzy recenzenci mieli również zastrzeżenia co do powiązań autora z Kościołem Wschodzącym i postmodernizmem, które postrzegali jako potencjalnie problematyczne.
Zalety:⬤ Wszechstronna i wyważona analiza tysiącletnich perspektyw.
⬤ Przejrzysty styl pisania sprawia, że materiał jest łatwy do przeczytania i zrozumienia.
⬤ Dokładna dokumentacja i kontekst historyczny.
⬤ Zachęca do szacunku i zrozumienia odmiennych poglądów.
⬤ Dobre wprowadzenie dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z eschatologią.
⬤ Zakłada sporą ilość wcześniejszej wiedzy biblijnej od czytelników.
⬤ Niektórzy recenzenci domagali się aktualizacji ze względu na datę publikacji książki w 1992 roku.
⬤ Obawy związane z przynależnością autora do Emergent Church i jego interpretacją Pisma Świętego.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
The Millennial Maze
Jezus powróci W tej kwestii ewangelicy są zjednoczeni.
Ale pytają: „Kiedy powróci? Przed czy po tysiącleciu? Jakie będzie to tysiąclecie? Jaka dokładnie jest nasza nadzieja? „ i wchodzisz w oszałamiający labirynt opcji, z których wszystkie twierdzą, że są właściwe.
W tej książce Stanley J. Grenz przedstawia historyczną i biblijną, a także teologiczną perspektywę czterech głównych stanowisk zajmowanych przez ewangelików - postmillenializmu, premillenializmu dyspensacyjnego, premillenializmu historycznego i amillenializmu. Oceniając mocne i słabe strony każdego z nich, stara się wytyczyć nową ścieżkę przez labirynt, która potwierdzi słuszność spostrzeżeń każdego z nich i zabrzmi świeżą nutą nadziei w epoce rozbitych złudzeń.
Jako dodatkowy bonus czytelnicy odkryją, że Grenz odnotowuje niektóre z najnowszych osiągnięć w dialogu między dyspensacjonalistami a teologami przymierza. Rezultatem były pewne modyfikacje w długo utrzymywanych stanowiskach, które zbliżyły obie grupy do siebie.
