Tyranny and Usurpation: The New Prince and Lawmaking Violence in Early Modern Drama
W połowie XVI wieku w angielskim dramacie pojawił się "tyran przez wejście" lub uzurpator, który wyparł wcześniejszego "tyrana przez administrację" jako głównego antybohatera dramatu politycznego. Ten uzurpator lub, w terminologii makiawelicznej, principe nuove, był księciem bez roszczeń dynastycznych, który tworzy swoją suwerenność dzięki własnej "cnocie" i poprzez akt "prawotwórczej" przemocy.
Wczesne moralitety Tudorów dotyczyły wyłącznie prawowitego monarchy, który staje się tyranem; w dramatach politycznych z pierwszej połowy XVI wieku nie napotykamy ani jednego przypadku uzurpacji wśród tekstów, które są nam nadal dostępne. W przeciwieństwie do tego, historyczne i tragiczne sztuki późnego okresu elżbietańskiego i jakobickiego roją się od nieślubnych monarchów. Prawie wszystkie sztuki historyczne Szekspira, co najmniej cztery z jego dziesięciu tragedii, a nawet kilka jego komedii zawierają uzurpację lub potencjalną uzurpację władzy suwerennej jako kluczowy element fabuły.
Dlaczego i w jaki sposób uzurpacja stała się przedmiotem zainteresowania angielskiego teatru? Jakie są polityczne, historyczne, prawne i dramaturgiczne przemiany, które wpływają na ten moment i są pod jego wpływem? Jako pierwsza książka poświęcona wyłącznie badaniu uzurpacji i tyranii w szesnastowiecznym dramacie i polityce, Tyranny and Usurpation: The New Prince and Lawmaking Violence rzuci wyzwanie istniejącym granicom dyscyplinarnym, aby zaangażować się w te krytyczne pytania.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)