Typistki grają w monopol

Opinie czytelników

Kathleen McClung _The Typists Play Monopoly_ to słynny zbiór poezji, który łączy formalne struktury poetyckie z przystępnym językiem i codziennymi tematami. Recenzenci chwalą jej umiejętne wykorzystanie różnych form poetyckich, głębię emocjonalnego wglądu i zdolność do angażowania czytelników w powiązaną tematykę, jednocześnie dostarczając przemyślanych refleksji.

Poezja jest przystępna, humorystyczna i prowokująca do myślenia. McClung w imponujący sposób posługuje się takimi formami jak sonet czy sestyna, skutecznie oddając niuanse codziennego życia i ludzkich doświadczeń. Czytelnicy uważają, że jej prace są zarówno technicznie solidne, jak i emocjonalnie rezonujące, z powiązanymi tematami i naturalnym głosem konwersacyjnym.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać formalną poezję za wyzwanie, a ci mniej zaznajomieni z gatunkiem mogą początkowo oprzeć się zaangażowaniu w nią. Wiele recenzji wskazuje jednak, że twórczość McClunga pokonuje tę barierę, czyniąc ją bardziej przystępną.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Typists Play Monopoly

Zawartość książki:

Od dawna podziwiam sonety Kathleen McClung. Jakże byłem więc szczęśliwy, gdy zaskoczyła mnie jej umiejętność tworzenia sestyn, które pisze z tradycjonalistycznym wyczuciem metrum i zmysłem współczesnego poety do konwersacji. Byłem również zachwycony jej śmiałością w umieszczeniu kilku sestyn w swoim tomie, wraz z jej koronami. Książka powinna być lekturą obowiązkową już ze względu na samą formę. Jednak do tego dodaje niemal religijne podejście do życia, w którym istnieje poczucie sacrum w idiosynkrazjach świata i czynnościach, czy to niszczeniu dokumentów, czy myciu wózków inwalidzkich. Ostatni wers tytułowego wiersza, „Jestem lisem, czujnym, skaczącym”, jest symbolem samej McClung. Ogrom jej technicznych umiejętności w The Typists Play Monopoly budzi podziw, ale w połączeniu z jej przesłaniem jest to jej geniusz.

-Kim Bridgford, redaktorka, Mezzo Cammin; autorka Doll

Potrzeba rzadkiego poety, aby pisać wiersze takie jak te, używając tradycyjnych form wiersza, aby uhonorować życie, którego nie widzimy. W sestynach, villanellach, centosach i trzech mistrzowskich koronach sonetów, Kathleen McClung ze współczuciem, inteligencją i pewną siebie gracją kronikuje to, co w przeciwnym razie moglibyśmy przegapić. W wierszach, na przemian druzgocących i dowcipnych, zbiór ten zwraca naszą uwagę na „to, co oddycha pod zasłonami”, aby być świadkiem życia toczącego się w wynajętych domach i zaułkach. McClung nie odwraca wzroku - i nie pozwala nam na to - wypalając swoje prawdziwe i wyimaginowane tematy, aż zajaśnieją, świecąc w ciemności. Nie wiem, co bardziej podziwiam: mistrzostwo rzemiosła czy spostrzegawczą wrażliwość poetki”.

-Holly J. Hughes, autorka Sailing by Ravens i Passings

Pierwsza książka Kathleen McClung, The Typists Play Monopoly, nie jest zbiorem wierszy, ale kompendium wspomnień splecionych tak ściśle w jednolitą tęsknotę, że łatwo zapomnieć, że patrzymy na życie inne niż nasze własne, jest cudownym przykładem tego, jak zapętlić hipnotyzujący łuk przez dzieło. Wiele wierszy przypomina winiety lub krótkie sztuki teatralne, gdy McClung otwiera i zamyka drzwi do wspomnień, które bolą w ich jasności, pulsują niemożnością zrzeczenia się sceny w jej głowie. Precyzyjne obrazy i zwięzły język odkrywają krajobraz, który nasza własna podświadomość zna z naszych rodzinnych miast, a następnie zmienia przeznaczenie, ponownie zapełnia nasze wspomnienia tymi nowymi, ekscytującymi - i często niesamowicie tragicznymi - postaciami z północnej Kalifornii nieskrępowanego niepokoju i piękna”.

-Indigo Moor, laureat poetycki z Sacramento