Tymczasowi ludzie

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, a niektórzy czytelnicy chwalą jej unikalną eksplorację doświadczeń imigrantów poprzez realizm magiczny, podczas gdy inni krytykują jej kompozycję i postrzeganą dezorganizację. Książka opisywana jest raczej jako zbiór powiązanych ze sobą opowiadań lub winiet niż tradycyjna powieść.

Czytelnicy doceniają świeży styl, głębię tematyczną i unikalny portret życia emigrantów w Zatoce Perskiej. Wielu uznało wykorzystanie realizmu magicznego i metafor za intrygujące, a niektórzy opisali tę książkę jako wciągającą i pomysłową lekturę, która oferuje cenny wgląd w życie pracowników-imigrantów.

Niektórzy recenzenci uznali książkę za trudną w czytaniu i chaotyczną, z brakiem spójności między historiami. Krytyka obejmowała postrzegany brak organizacji, nieangażujące postacie i poczucie, że pisarstwo czasami zbaczało w stronę absurdu bez znaczącego zaangażowania. Kilka osób uznało, że książka jest całkowicie nieprzyjemna i zakwestionowało jej wartość literacką.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Temporary People

Zawartość książki:

"Pracownicy gościnni ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich ucieleśniają wiele światów i tożsamości i tęsknią za domem w fantastycznym debiutanckim dziele fikcji, zdobywcy inauguracyjnej nagrody Restless Books Prize for New Immigrant Writing..... Czarujący, niezrównany hymn o przesiedleniu i repatriacji." - Kirkus Reviews

W Zjednoczonych Emiratach Arabskich cudzoziemcy stanowią ponad 80 procent populacji. Sprowadzeni do budowy monumentalnych pomników bogactwa, które przecinają panoramę Abu Zabi i Dubaju, ta siła robocza pracuje bez praw obywatelskich, znosi nędzne warunki życia i ostatecznie jest zmuszona do opuszczenia kraju. Do tej pory kryzys humanitarny związany z tak zwanymi "pracownikami-gośćmi" z Zatoki Perskiej był ledwie poruszany w fikcji. W swojej oszałamiającej, zmieniającej umysł debiutanckiej powieści Temporary People, Deepak Unnikrishnan zagłębia się w ich historie, mity, zmagania i triumfy.

Łącząc w sobie nieposkromioną inwencję językową Salmana Rushdiego i satyryczną wizję George'a Saundersa, Unnikrishnan przedstawia dwadzieścia osiem powiązanych ze sobą historii, od robotników budowlanych, którzy zmieniają kształt w bagaż i uciekają z obozu pracy, przez kobietę, która zszywa ciała tych, którzy spadli z budynków w toku, po mężczyznę, który hoduje idealnych robotników zaprojektowanych tak, aby żyli dwanaście lat, a następnie zginęli - dopóki tego nie zrobią i nie znajdą społeczności rebeliantów na pustyni. Dzięki tej polifonii Unnikrishnan genialnie odwzorowuje nowy, niesforny globalny angielski. Nadając treść i tożsamość anonimowym robotnikom z Zatoki Perskiej, podkreśla niepokojące sposoby, w jakie "postęp" w skali globalnej wiąże się z dehumanizacją.