Only So Much
Jest to książka pamięci od dzieciństwa po wiek średni i choć wiersze są doświadczeniami wywołanymi przez zapamiętane sceny i interakcje, badają również, jak pamięć działa i przychodzi do nas, odkrywając dzięki nim, kim stała się osoba mówiąca. Jest to biografia postaci, które ucieleśniają działania i konsekwencje osoby mówiącej, aby ujawnić ciemne strony tego, co przeżyła, aby zastanowić się, czy istnieje odkupienie dla najgorszego i najlepszego w niej. Wiersze poruszają się w nielinearnym czasie z kontekstami kulturowymi i politycznymi, aby splatać się z impulsami, zachowaniami i przekonaniami postaci, które obracają się wokół samobójstwa jej matki, jej pobłażliwości w ucieczce od obowiązków i miejskich niewygód, z naciskiem na "ostrość" wydarzeń i interakcji. Przygody związane z wychowywaniem się w obliczu trudności i niedyskrecji uczą ją praktyki przetrwania oraz zwycięstw w postrzeganiu i odnowie.
Znakomity nowy zbiór wierszy Jan Wesley, Only So Much, przypomina nam, że każda księga pamięci jest najpierw księgą straty. Z niezwykłą szczerością - i surową czułością - wiersze te przedstawiają emocjonalne wartości indywidualnego życia w sprzeczności zarówno z fałszywymi oczekiwaniami, jak i naglącymi nadziejami przejścia od dorastania do dojrzałej dorosłości. Zawsze pamięć wpisana w stratę zmaga się z pragnieniem czystej teraźniejszości. Tytuł tej świetlistej książki mierzy, ile jesteśmy w stanie dać bliskim w naszym życiu, a także ile możemy wziąć z tego raniącego świata. -David St. John.
Wchodzenie do Only So Much nie różni się od wchodzenia do kultowej amerykańskiej rzeki, w której jesteśmy "nieustannie przenoszeni w przeszłość". W tej wspaniałej książce Jan Wesley poszukuje i zadaje pytania, podążając za prądami w górę rzeki w długiej linii, która niesie ją jak woda. Jej tematami są pamięć, ciało, strata, dzieciństwo, starzenie się i powolny ruch w kierunku pojednania. Te wiersze to sieci, które pamięć tka na wodzie. Lśnią. I nie można odwrócić od nich wzroku. -Marsha de la O.
Począwszy od pięknej frazy otwierającej "światło chwyta mnie jak wodę", przez "duszne żony palące cienkie cygara", aż po "przeciągające się lata pragnienia i żalu", wiemy, że jesteśmy w zręcznych rękach wirtuozerskiej poetki i myślicielki. Dzięki tym wierszom Wesley zyskuje prawo do oczarowania i ostrzeżenia nas, że "zwyczajem jest wysyłanie kanarka jako pierwszego". To właśnie na tych skrzydłach wznosi się Only So Much. Nie zostań w tyle. -Lynne Thompson, Poet Laureate miasta Los Angeles.