Tylko siedem przecznic od granicy z Meksykiem

Opinie czytelników

Książka jest pamiętnikiem, który żywo opowiada o doświadczeniach autora z dzieciństwa dorastającego w Douglas w Arizonie w latach pięćdziesiątych XX wieku. Czytelnicy doceniają jej autentyczność, relatywną fabułę i nostalgiczny portret epoki, który rezonuje z tymi, którzy doświadczyli podobnego życia w małym miasteczku.

⬤ Autentyczna i wiarygodna opowieść, która współgra z tymi, którzy znają życie w małym miasteczku w latach 50-tych.
⬤ Wciągający styl pisania, który oddaje istotę i humor epoki.
⬤ Silny emocjonalny związek z postaciami i wydarzeniami opisanymi w pamiętniku.
⬤ Bogata historia lokalna i kontekst kulturowy istotny dla południowej Arizony.
⬤ Idealna dla czytelników szukających nostalgii i wspomnień prostszych czasów.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą nie odnieść się do konkretnych doświadczeń, jeśli nie dorastali w Douglas lub podobnym środowisku.
⬤ Nostalgia może być postrzegana jako zbyt sentymentalna przez tych, którzy wolą współczesne tematy.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Just Seven Blocks from the Mexican Border

Zawartość książki:

Pytanie: Co łączy Geronimo, Amelię Earhart, Pancho Villę, Wyatta Earpa, Amy Semple McPherson, Gene'a Autry'ego, Johna Philipa Sousę, Rexa Allena, Johna Slaughtera, Thorntona Wildera, Eleanor Roosevelt i rodzinę Nicholsów? Odpowiedź: Wszyscy oni zostawili ślady w Douglas w hrabstwie Cochise w Arizonie. „...

w ciszy gorącej pustyni; tam, gdzie nikt nas nie słyszał ani nie widział. Tam, gdzie niebo jest wielkie, a słońce w południe nigdy się nie porusza. Tam, gdzie bryza jest zakazana, gdzie upał wygrywa każdą kłótnię.

Tam, gdzie skalista ziemia jest ostra i gorąca. Tam, gdzie duch wielkich Apaczów ślizga się cicho po pustynnej podłodze.

Tam, gdzie woda jest tylko mirażem, a cień pojawia się tylko w nocy. Tam, gdzie wszystko jest jakieś sto mil stąd. Ach, pustynia południowej Arizony.

Cóż za wspaniałe miejsce. Co za wyjątkowe miejsce”.