Tylko kiedy się śmieję: Moja autobiografia

Opinie czytelników

Autobiografia Paula Mertona otrzymała mieszane recenzje od fanów i czytelników. Wielu uznało ją za zabawną, szczerą i łatwą do przeczytania, dostarczającą wglądu w jego życie i karierę. Niektórzy recenzenci wyrazili jednak rozczarowanie głębią osobistych objawień i strukturą narracji.

Czytelnicy docenili humor, szczerość i wciągający styl pisania. Książka oferuje szczere spojrzenie na życie Mertona, w tym jego zmagania i triumfy, i jest pełna zabawnych anegdot. Fani twórczości Mertona uznali wgląd w jego karierę i dzieciństwo za przyjemny i zrozumiały.

Kilku recenzentów skrytykowało książkę za brak głębi w relacjach osobistych i aspektach emocjonalnych. Niektórzy uważali, że stała się ona nużąca i nadmiernie skupiała się na kamieniach milowych jego kariery, a nie na rozwoju osobistym. Niektórzy wskazywali na błędy gramatyczne i uważali, że książka nie oddaje komediowej osobowości Mertona tak skutecznie, jak jego występy.

(na podstawie 236 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Only When I Laugh: My Autobiography

Zawartość książki:

Znany ze swojego inteligentnego i często surrealistycznego humoru, Paul Merton co tydzień pojawia się w programie BBC1 "Have I Got News For You", a także w Radio 4 "Just A Minute", a jego filmy dokumentalne z podróży sprawiły, że stał się artystycznie buntowniczym elementem naszego życia od ponad 25 lat. Ma też prawdziwą historię do opowiedzenia.

W "Only When I Laugh", swojej bogatej i pięknie zaobserwowanej autobiografii, Paul zabiera nas w sugestywną podróż od dzieciństwa spędzonego w robotniczym Fulham do dnia dzisiejszego. Niezależnie od tego, czy pisze o czasach szkolnych, jego starciach z zakonnicami i innymi uczniami; jego katastrofalnej pierwszej spowiedzi; jego pracy przy pakowaniu mięsa; zażywaniu kwasu; opuszczaniu domu, by mieszkać w kawalerce; jego wczesnych kontaktach z płcią przeciwną i nie zapominając o jego wielokrotnych próbach włamania się do świata komedii, pisanie Paula jest zawsze zabawne, przejmujące i odkrywcze. A kiedy jego gwiazda w końcu wkracza na klimatycznie nakreśloną alternatywną scenę kabaretową lat 80-tych, pojawia się poczucie podekscytowania, energii, koleżeństwa, rozmachu i dramatycznie zbliżającego się sukcesu...

A potem CRASH W niezachwianej i błyskotliwie napisanej części, która definiuje książkę, doświadczamy dezorientującego i przerażającego trwałego epizodu maniakalnego, który wylądował w szpitalu Maudesley. Te i inne trudne chwile są opisane szczerze, z wrażliwością i uczciwością.

Jednak w "Tylko kiedy się śmieję" Paulowi Mertonowi udaje się opowiedzieć historię swojego życia w zabawny sposób, z ciepłem, humorem i dużym ładunkiem dowcipu. Ostatecznie jest to podnosząca na duchu historia fascynującego życia, znakomicie opowiedziana i jedna z najlepszych książek wspomnieniowych tego roku".