Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
The Making of Salafism: Islamic Reform in the Twentieth Century
Niektórzy islamscy uczeni utrzymują, że salafizm jest innowacyjnym i racjonalistycznym wysiłkiem na rzecz reformy islamu, który pojawił się pod koniec XIX wieku, ale stopniowo zanikał w połowie XX wieku.
Inni twierdzą, że salafizm jest antyinnowacyjnym i antyracjonalistycznym ruchem islamskiego puryzmu, który sięga okresu średniowiecza, ale utrzymuje się do dziś. Choć obie narracje są ze sobą sprzeczne, są one uważane za autorytatywne, co utrudnia osobom z zewnątrz zrozumienie historii ideologii i jej podstawowych przekonań.
Wprowadzając trzecią, opartą na empirii genealogię, The Making of Salafism rozumie tę koncepcję jako niedawne zjawisko rzutowane na przeszłość i postrzega jej purystyczną ewolucję jako bezpośredni rezultat dekolonizacji. Henri Lauziere buduje swoją historię na ponadnarodowych sieciach Taqi al-Din al-Hilali (1894-1987), marokańskiego salafity, który wraz ze swoimi współpracownikami uczestniczył w rozwoju salafizmu zarówno jako terminu, jak i ruchu. Podróżując z Rabatu do Mekki, z Kalkuty do Berlina, al-Hilali wchodził w interakcje z wysoko postawionymi salafickimi uczonymi i aktywistami, którzy ostatecznie porzucili islamski modernizm na rzecz bardziej purystycznego podejścia do islamu.
Dziś salafici mają tendencję do twierdzenia, że mają monopol na prawdę religijną i swobodnie konfrontują się z innymi muzułmanami w kwestiach teologicznych i prawnych. Przełomowa historia Lauziere'a rozpoznaje siły społeczne stojące za tym purystycznym zwrotem, odkrywając popularne początki tego, co stało się globalnym fenomenem.