Making the Imperial Nation: Colonization, Politics, and English Identity, 1660-1700
Jak utworzenie zamorskiego imperium zmieniło politykę w samej Anglii?
Po 1660 roku angielskie rządy dążyły do przekształcenia rozproszonych zamorskich dominiów w skoordynowaną terytorialną bazę władzy. Monarchowie z dynastii Stuartów zachęcali do ekspansji w Ameryce, Afryce i Azji, zacieśniali kontrolę nad istniejącymi terytoriami i popierali systemy pracy niewolniczej w celu zwiększenia dobrobytu kolonii. Angielska władza była jednak niepewna, a kolonialne projekty były regularnie narażone na porażki i nieudane eksperymenty. Odzyskująca siły po niedawnych wojnach domowych Anglia była wstrząsana niepokojami i wstrząsami w późniejszym okresie XVII wieku. Polityka kolonialna wyłoniła się z królestwa targanego wewnętrznymi napięciami, które eksportowano do zamorskich enklaw.
Gabriel Glickman przywraca kolonie do wewnętrznej historii Anglii okresu Restauracji. Pokazuje, jak dążenie do imperium wywołało moralne i ideologiczne kontrowersje, które podzieliły opinię polityczną i podważyły wiele przyjętych idei angielskiej tożsamości narodowej. Zamorskie ambicje zakłóciły więzi w Europie i postawiły nowe pytania dotyczące angielskich stosunków ze Szkocją i Irlandią. Kontakt z ludami niechrześcijańskimi oraz zmiany w gustach kulturowych i nawykach konsumenckich w kraju wywołały ożywione debaty. Anglia stawała się narodem imperialnym, zanim zdobyła bezpieczne imperium terytorialne. Presja kolonizacji wywarła decydujący wpływ na wojny, rewolucje i konflikty partyjne, które zdestabilizowały późniejsze królestwo Stuartów.
