Twój wewnętrzny jeż - Rozrywka profesora doktora von Igelfelda

Opinie czytelników

Książka jest częścią ukochanej serii Alexandra McCall Smitha, skupiającej się na humorystycznych i satyrycznych aspektach środowiska akademickiego poprzez postać profesora dr Moritza-Marii von Igelfelda. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za zachwycającą i zabawną lekturę, inni krytykowali ją za rozwlekłość i nudę. Ogólnie rzecz biorąc, przemawia ona szczególnie do fanów serii i osób zaznajomionych z kulturą akademicką.

Wciągający humor, sprytna satyra, szybkie tempo, bogate słownictwo i uroczy portret środowiska akademickiego. Wielu czytelników doceniło styl pisania McCalla Smitha i uznało książkę za odświeżającą odskocznię od poważniejszej literatury.

Niektórzy czytelnicy uznali bohaterów za mało sympatycznych lub fabułę za cienką. Niektórzy uznali książkę za rozwlekłą i nudną, co doprowadziło do rozczarowania. Nie wszystkim fanom innych dzieł McCalla Smitha podobała się ta konkretna pozycja z serii.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Your Inner Hedgehog - A Professor Dr von Igelfeld Entertainment

Zawartość książki:

W najnowszej przezabawnej powieści o profesorze dr Moritzu-Marii von Igelfeldzie, nasz beznadziejnie nieogarnięty bohater jest zmuszony stawić czoła upartym bibliotekarzom, rektorowi uniwersytetu i możliwemu wrogiemu przejęciu, a wszystko to starając się pozostać ponad tym wszystkim. Profesor dr Moritz-Maria von Igelfeld i jego koledzy z Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu w Ratyzbonie są dumni ze swojego niezachwianego zaangażowania w doskonałość intelektualną.

Wiedzą, że ich zadaniem jest ochrona pewnego cywilizowanego podejścia do sztuki naukowej. Kiedy więc nowa zastępczyni bibliotekarza, dr Hilda Schreiber-Ziegler, grozi, że pociągnie ich wszystkich na ścieżkę postępowej inkluzywności, są zdeterminowani, aby ją powstrzymać w imię nauki - nawet jeśli wymaga to od von Igelfelda szlachetnego poświęcenia, jakim jest kandydowanie na dyrektora Instytutu.

Niestety, polityka nigdy nie jest łatwa i aby jak najlepiej zaprezentować się w tej roli, von Igelfeld będzie musiał podjąć stypendium na Oksfordzie i zabiegać o względy dość wylewnej młodej amerykańskiej uczonej. Mimo to von Igelfeld zawsze słuchał jasnego wezwania obowiązku, zwłaszcza gdy wiązało się to z większym biurem.