Face, Surface, Interface: Ontology of Odia Culture
Jest to pierwsza odkrywcza książka o kulturze, która interpretuje dowody skalne, plemienne i inne panteony religijne, politykę i teorię architektury, sztuki ludowej, mitologii i sztuk performatywnych Kalingi, Kosali i Utkali, politycznie przeformułowanych w 1936 r.
jako Orissa. Po naświetleniu i połączeniu koncepcji kultury przewidzianych przez Webera, Durkheima i Parsona, studium zbliża się do postmodernistycznego dyskursu: fenomenologii, antropologii kulturowej i strukturalizmu.
Książka określa również, w jaki sposób przekazywanie wiedzy ma kluczowe znaczenie dla kultury i opowiada w pięciu rozdziałach, w jaki sposób kultura Odia jest powiązana z władzą w świadomy i nieświadomy sposób; jak jest podstępna, sporadyczna i wszechobecna; i oczywiście, jak ideologie kulturowe Odia, w rzadkich momentach, przekraczają racjonalne granice.
