Ocena:

„Heartwood” Barbary Becker to pięknie napisany pamiętnik, który porusza tematy śmierci, żałoby i akceptacji ulotnych chwil życia. Poprzez głęboko osobiste anegdoty i spostrzeżenia, Becker zachęca czytelników do refleksji nad własnym życiem i relacjami ze śmiercią, wywołując poczucie nadziei, celu i wdzięczności.
Zalety:Pięknie napisana i głęboko poruszająca książka oferuje głęboki wgląd w życie i śmierć, pomagając czytelnikom radzić sobie z żalem i stratą. Wielu recenzentów podkreśla jej zdolność do wywoływania szeregu emocji, od śmiechu po łzy, i chwali jej zdolność do tworzenia poczucia więzi i zrozumienia wokół tematu tabu. Pełna współczucia opowieść autora rezonuje z czytelnikami, zapewniając komfort i świeże spojrzenie na śmiertelność, dzięki czemu jest to wartościowa lektura dla każdego.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali powtarzalność osobistej podróży autora za mało pouczającą i zauważyli, że książka nie zawiera szerszej gamy perspektyw na żałobę poza własnymi doświadczeniami Beckera. Kilku recenzentów oczekiwało raczej kompilacji różnorodnych historii o radzeniu sobie ze stratą niż pojedynczej narracji.
(na podstawie 84 opinii czytelników)
Heartwood: The Art of Living with the End in Mind
Zdobywca nagrody Gold Nautilus Award
Wyróżniona na liście Katie Couric Media "37 książek zmieniających życie, których nie będziesz w stanie odłożyć"
"Możemy robić niezwykłe rzeczy, gdy prowadzimy z miłością", Barbara Becker przypomina nam w swoim debiutanckim pamiętniku Heartwood ..
Kiedy u jej najwcześniejszej przyjaciółki z dzieciństwa zdiagnozowano nieuleczalną chorobę, Becker wyrusza w podróż, aby zanurzyć się w tym, co to znaczy być śmiertelnym. Czy możemy żyć pełniej, wiedząc, że pewnego dnia umrzemy?
Z przenikliwym spojrzeniem na to, co czyni życie wartym życia, Barbara Becker - wiecznie poszukująca, mama i przywódczyni międzywyznaniowa - opowiada historie, w których życie i śmierć przecinają się w nieoczekiwany sposób. Barbara Becker jest wolontariuszką na oddziale hospicyjnym, z zapałem studiuje wiele sposobów, w jakie ludzie odnajdują sens pod koniec życia i towarzyszy swoim rodzicom w ich ostatnich dniach.
Becker inspiruje czytelników do życia z myślą o końcu i udowadnia, że zwrócenie się w stronę straty, a nie odwracanie się od niej, jest jedynym prawdziwym sposobem na życie pełnią życia. Podobnie jak w przypadku twardzieli drzewa - centralnego rdzenia, który nie jest już żywy, ale wspiera nowsze słoje wzrostu - zmarli stają się trwałym źródłem siły dla żywych.
Dzięki prozie afirmującej życie Becker pomaga nam dostrzec, że smutek nie jest problemem, który należy rozwiązać, ale raczej świętym zaproszeniem - okazją do przejścia do czegoś jeszcze większego... miłości, która będzie wpływać na wszystkie dni naszego życia.