Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Poezja. W „TWANG” Laressy Dickey czytelnicy mają okazję przekonać się o rosnącej sile głosu i niebezpieczeństwie wykorzystania słów przeciwko nim.
W miarę jak autorka książki pracuje z roślinami leczniczymi, dowiaduje się, że to, co może cię uratować, może również spowodować, że będziesz nędzny i uwolniony. W TWANG skrucha jest celem, ale odległym. Co rozmówczyni oferuje w zamian? „Możesz odejść.
Możesz znaleźć jakieś wyjście”. Jednocześnie niszcząc i odtwarzając podstawy swojego życia, osoba mówiąca w tych wierszach ratuje to, co może i odcina swoje sznurki, spoglądając wstecz na krajobraz pamięci.
Jest to ślad życia, które porusza się tak, jak pamięć błyska w umyśle - czy byliśmy tu wcześniej? Od córki, kobiety. Z nowicjuszki, matka. Z języka, języka zmienionego echem wcześniejszego dźwięku.
Jeśli język tworzy i jest tworzony przez tego mówcę, jest to tylko język jako rodzina, jako wiązanie, jako śpiew. TWANG pyta, jak żyć w świecie, w którym jest się współwinnym grzechów i historii swoich ojców - i zakłada, że może to być jeszcze możliwe.
