Ocena:
Książka bada wyjątkową podróż Tunezji w kierunku demokracji podczas Arabskiej Wiosny, podkreślając jej historyczne, społeczne i kulturowe fundamenty, które odróżniają ją od innych krajów arabskich. Książka została dobrze przyjęta ze względu na jasne wyjaśnienia i wciągającą fabułę, dzięki czemu złożone kwestie są dostępne zarówno dla naukowców, jak i laików. Autor podkreśla znaczenie edukacji i wzmocnienia pozycji kobiet w rozwoju Tunezji.
Zalety:⬤ Wciągająco napisana
⬤ Zapewnia jasny wgląd we współczesną historię Tunezji
⬤ Przystępna dla osób niebędących ekspertami
⬤ Podkreśla rolę edukacji i wzmocnienia pozycji kobiet
⬤ Oferuje porównanie z innymi krajami arabskimi
⬤ Aktualne i istotne komentarze
⬤ Bogaty kontekst historyczny i szczegóły.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że autor ma jednostronną perspektywę, szczególnie obwiniając islamski ekstremizm za kwestie polityczne, jednocześnie pomijając zachodnią interwencję
⬤ Kilku czytelników uznało książkę za pozbawioną głębi we współczesnych dyskusjach politycznych
⬤ Krytyka dotycząca wiarygodności autora oparta na postrzeganym braku wszechstronnej wiedzy na temat Tunezji.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Tunisia: An Arab Anomaly
Arabska wiosna rozpoczęła się i zakończyła w Tunezji. W regionie nękanym brutalnymi represjami, katastrofami humanitarnymi i wojną domową, jaśminowa rewolucja w Tunezji ustąpiła miejsca pokojowemu przejściu do funkcjonującej demokracji.
W ciągu czterech krótkich lat Tunezyjczycy uchwalili postępową konstytucję, przeprowadzili uczciwe wybory parlamentarne i wprowadzili pierwszego w historii kraju demokratycznie wybranego prezydenta. Ale czy Tunezja po prostu uniknęła nieszczęść, które spotkały jej sąsiadów, czy też istniały szczególne cechy, które wyróżniały ten kraj i czyniły go szczególnym przypadkiem? W książce Tunisia: An Arab Anomaly Safwan M.
Masri bada czynniki, które ukształtowały wyjątkowe doświadczenie tego kraju. Śledzi historię tunezyjskich reform w dziedzinie edukacji, religii i praw kobiet, argumentując, że nasiona dzisiejszego stosunkowo liberalnego i demokratycznego społeczeństwa zostały zasiane już w połowie XIX wieku.
Masri argumentuje, że Tunezja nie wyróżnia się jako model, który można powielić w innych krajach arabskich, ale raczej jako anomalia, ponieważ jej historia reformizmu ustawiła ją na odrębnej trajektorii od reszty regionu. Narracja bada pojęcia tożsamości, relacje między islamem a społeczeństwem oraz hegemoniczną rolę religii w kształtowaniu programów edukacyjnych, społecznych i politycznych w całym regionie arabskim.
Opierając się na wywiadach z dziesiątkami ekspertów, liderów, aktywistów i zwykłych obywateli, a także syntezie bogatej wiedzy, Masri zapewnia wrażliwą, często osobistą relację, która ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia nie tylko Tunezji, ale także szerszego świata arabskiego.
