Tumbling for Amateurs
Ponowne wyobrażenie sobie tekstu instruktażowego na temat przewrotów wspiera wiersze o amatorskości bycia człowiekiem.
Tumbling for Amateurs to reimaginacja książki Jamesa Tayloe Gwathmeya z 1910 roku o tym samym tytule, opublikowanej jako część Spalding's Athletic Library. Książka zawiera "Propozycje" na temat tego, dlaczego tumbling jest umiejętnością, której każdy powinien się nauczyć oraz "Fragmenty listów poparcia", a każdy wiersz w tym zbiorze łączy się z ilustracją recto opartą na rysunkach z tekstu źródłowego. W duchu Pieśni niewinności i doświadczenia Williama Blake'a, słowo i obraz współpracują ze sobą, tworząc coś więcej niż tylko instrukcję obsługi.
Tumbling jest, cóż, metaforą wszystkiego. A my wszyscy jesteśmy amatorami. Wiersze i manipulowane obrazy obfitują w eksperymenty. Pojawiają się anafory, sonety z listami, wymazywanie, palimpsesty i wiersze konkretne, wszystkie bazujące na ograniczonym słownictwie i centralnym punkcie akrobatyki i gimnastyki. W tym eksperymentowaniu z formą i tekstem jest poszukiwanie liryki, emocjonalnego połączenia, gdy nie zawsze jest to możliwe, w ciałach, w ruchu, w pożądaniu. "Mierzymy nasze życie tym, co potrafią nasze ciała".
"Wiersze Matthew Gwathmeya, wywodzące się z popularnego na początku XX wieku gatunku podręczników fitness, wprowadzają nas w teraźniejszość poprzez testy dla ciała i umysłu. Podobnie jak jego gimnastyczni bohaterowie - przywołani tak uroczo na ilustracjach książki - Gwathmey pisze poezję unikającą liryki na rzecz okrojonego, atletycznego języka, który nadaje kształt "temu, co musi pozostać / bezimienne". Jest tak wiele sposobów na wczytanie się w Tumbling for Amateurs. Stań oko w oko z tymi wierszami, a one wzmocnią twoją świadomość tego, czym jest poezja". - John Barton, autor Lost Family.
"Nie mamy innego sposobu, by się dotknąć. / Naprawdę nie mamy innego sposobu, by się dotknąć. / Szukamy tego konkretnego ćwiczenia, ponieważ / nie mamy innego sposobu, by się dotknąć". Wiersze Gwathmey, podobnie jak akty, z których się wywodzą, są zachwycająco performatywne. Skaczą, zapętlają się i rekonfigurują znane formy w świeże i akrobatyczne nowe intymności. Chytrze queerując swój tekst źródłowy - podręcznik z początku XX wieku dla młodych mężczyzn uratowany z zakurzonej szafy rodzinnej historii - Gwathmey przekształca instrukcje w uwodzenie, prowadząc czułą i zabawną archeologię pożądania ". - Suzanne Buffam, autorka A Pillow Book
"Wiersze Gwathmeya idą razem jak trupa, wykonując salta poprzez słownictwo sposobu, w jaki porusza się ciało. Zamieniają nieruchomą przeszłość w ruchomą teraźniejszość". - Paul Legault, autor The Tower.