Niniejsza praca koncentruje się na scharakteryzowaniu krajobrazu rolniczego El Alaa (Kairouan, Tunezja). Region ten jest jednym z najmniej uprzywilejowanych w Tunezji.
Ludność wiejska zajmuje się głównie rolnictwem mieszanym opartym na drzewach oliwnych i małych przeżuwaczach. Pomimo pewnego potencjału rolniczego, ten obszar rolniczy ma wiele ograniczeń, takich jak ograniczony dostęp do wody do nawadniania i rozdrobnienie gruntów rolnych. To ostatnie, bardzo znaczące, doprowadziło do powstania zamkniętego krajobrazu bardzo małych działek otoczonych żywopłotami z kaktusów.
W tym kontekście celem było określenie cech krajobrazu i zmian w ciągu ostatnich dwóch dekad, w oparciu o analizę przestrzenną i weryfikację terenową. Analiza ta opierała się na dwóch podejściach: analizie przestrzennej i analizie czasowej z wykorzystaniem zdjęć lotniczych z 2002 roku i zdjęć satelitarnych z 2016 roku.
Wyniki pokazują, że 90% działek ma powierzchnię mniejszą niż 1 ha, 15% ma powierzchnię od 1 do 2 ha, a 5% ma powierzchnię większą niż 2 ha. Jest to wynikiem sukcesywnej fragmentacji gruntów rolnych.