Trzymanie się razem w czasie: Taniec i musztra w historii ludzkości

Opinie czytelników

Książka przedstawia fascynującą eksplorację roli tańca i rytmicznego ruchu w historii ludzkości, omawiając jego wpływ na solidarność grupową i więzi emocjonalne. Autor opiera się na różnorodnych przykładach na poparcie swojej tezy o „więzi mięśniowej”, przedstawiając informacje w angażujący i przystępny sposób.

Przemyślana i interesująca lektura, dobrze zbadana z różnorodnymi przykładami z historii. Napisana żywą prozą, która sprawia, że złożone idee stają się przystępne. Spostrzeżenia autora na temat ludzkiego zachowania i ruchu są przekonujące.

Książka jest nieco zbyt mało teoretyczna i brakuje jej analitycznego spojrzenia na kulturowe implikacje ruchu masowego i jego kontekst historyczny. Niektórym czytelnikom może brakować głębi w badaniu tego, co uczestnicy ruchów grupowych myśleli o swoich działaniach.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Keeping Together in Time: Dance and Drill in Human History

Zawartość książki:

Czy coś tak prostego i pozornie naturalnego, jak podążanie za krokiem, mogło zapewnić nam ewolucyjny sukces? W Keeping Together in Time jeden z najbardziej poczytnych i szanowanych historyków w Ameryce bada możliwość, że skoordynowany rytmiczny ruch - i wspólne uczucia, które wywołuje - był potężną siłą trzymającą ludzkie grupy razem. William H.

McNeill, podobnie jak w przypadku tak różnorodnych zjawisk historycznych jak wojna, zaraza i dążenie do władzy, wnosi olśniewającą rozległość i głębię wiedzy do swoich badań nad tańcem i musztrą w historii ludzkości. Od zapisów odległych i starożytnych ludów po najnowsze odkrycia nauk przyrodniczych, odkrywa dowody na to, że rytmiczny ruch odegrał głęboką rolę w tworzeniu i podtrzymywaniu ludzkich społeczności. Zachowanie szympansów, festiwalowe tańce wiejskie, ścisła musztra wczesnonowożytnej Europy, ekstatyczne tańce szamanów i derwiszów, nazistowskie formacje kroczące gęsiego, poranne ćwiczenia robotników fabrycznych w Japonii - wszystko to i wiele więcej składa się na śmiały obraz, który rysuje McNeill.

Poczucie wspólnoty jest kluczem, a wspólny ruch, czy to taniec, czy musztra wojskowa, jest jego główną siłą napędową. McNeill koncentruje się na trzewnych i emocjonalnych doznaniach, jakie wzbudza taki ruch, w szczególności na euforycznym poczuciu wspólnoty, które nazywa więzią mięśniową.

Sugeruje on, że doznania te nadają grupom zdolność do współpracy, co z kolei zwiększa ich szanse na przetrwanie. Jako tour de force wyobraźni i badań, Keeping Together in Time ujawnia muskularny, rytmiczny wymiar ludzkiej solidarności.

Jego lekcje będą nam dobrze służyć, gdy będziemy zastanawiać się nad przyszłością ludzkiej społeczności i naszych różnych społeczności lokalnych.