Trzy Księgi Henocha i Księga Gigantów

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona za szczegółową treść i znaczenie historyczne, szczególnie w odniesieniu do pism Enocha i ich powiązań z różnymi wyznaniami. Czytelnicy uważają ją za pouczające i dobre źródło do studiów biblijnych, z przyjemną prezentacją. Istnieją jednak znaczące literówki, a niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie niektórymi elementami treści i fizycznym rozmiarem książki.

Dobrze zbadana, łatwa do zrozumienia, zawiera wiele tekstów Henocha, piękna okładka i dobry stan po przybyciu, przydatna do studiów teologicznych, zapewnia interesujące spostrzeżenia historyczne, służy jako cenne odniesienie.

Zawiera literówki i błędy, duża i niewygodna w obsłudze dla niektórych, nie spełnia oczekiwań niektórych czytelników, postrzegana jako mizoginiczna przez jednego z recenzentów.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Three Books of Enoch and the Book of Giants

Zawartość książki:

Ta książka zawiera 1 Enoch: Etiopska Księga Henocha; 2 Enoch: Słowiańska Księga Tajemnic Enocha; 3 Enoch: Hebrajska Księga Enocha; oraz wersje Księgi Olbrzymów.

1 Księga Enocha, Etiopska Księga Enocha lub 1 Księga Enocha jest bardziej znana jako po prostu Księga Enocha. Chociaż księga ta jest uważana za apokryficzną w zachodnim kanonie, znajduje się w Biblii Etiopskiej. Była uważana za świętą przez niektórych ważnych pierwszych naśladowców Chrystusa, ale została pominięta w Biblii i zniknęła na wieki, aż została ponownie odkryta w 1773 roku w języku etiopskim. Manuskrypt ten został po raz pierwszy przetłumaczony na język angielski w latach dwudziestych XIX wieku i na język niemiecki w latach trzydziestych XIX wieku. Według większości uczonych, jego część została napisana w III wieku p.n.e., a część w I wieku n.e. (część dotycząca Syna Człowieczego). Chociaż najstarsze kompletne kopie 1 Księgi Henocha to K-9 lub Kebran 9, datowane na koniec XIV i początek XV wieku oraz Ethiopian Monastic Microfilm Library (EMML 2080) z XV lub XIV wieku, fragmenty znalezione w Qumram w latach pięćdziesiątych XX wieku mają ponad 2000 lat. Inne stare ważne manuskrypty to Abbadianus 55 (prawdopodobnie XV wiek) i British Museum Orient 485 (pierwsza połowa XVI wieku).

Druga Księga Henocha, Słowiańska Księga Henocha lub 2 Księga Henocha, to kolejna apokryficzna księga, znaleziona w całości tylko w rękopisach starosłowiańskich, a kiedyś była obecna w Biblii Starosłowiańskiej. Zwykle datuje się ją na I wiek n.e., chociaż Matthew Black w The Oxford Guide to People & Places of the Bible stwierdza, że nie ma rękopisu "wcześniejszego niż XIV wiek n.e.".

3 Księga Henocha, hebrajska Księga Henocha lub 3 Księga Henocha, to tekst rabiniczny napisany pierwotnie w języku hebrajskim, zwykle datowany na V wiek n.e.. Niektórzy eksperci uważają, że został napisany przez rabina Ismaela (II wiek n.e.), znającego zarówno 1 Enocha, jak i 2 Enocha.

Księga Gigantów zawiera narrację, która obejmuje przedpotopowe gigantyczne potomstwo pierwotnie znane zarówno z Księgi Rodzaju, jak i Księgi Henocha. Księga Gigantów przypomina szczególnie 1 Enocha: Pierwszą Księgę Enocha.