Trzeci człowiek

Opinie czytelników

Książka przedstawia wciągającą i fascynującą narrację dwóch młodych wiedeńskich Żydów podczas powstania nazistowskiego reżimu, podkreślając ich walkę o przetrwanie i tożsamość na tle historycznym. Skupia się na ich podróżach w poszukiwaniu bezpieczeństwa i złożoności ich doświadczeń podczas i po Holokauście.

⬤ Wciągająca i wciągająca narracja
⬤ przekonujące postacie
⬤ dogłębne badania historyczne
⬤ oddaje atmosferę przedwojennego Wiednia
⬤ eksploruje tematy przetrwania, tożsamości i straty
⬤ promuje świadomość powstania faszyzmu
⬤ dobrze rozwinięte relacje i głębia emocjonalna.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść historyczną za ciężką lub emocjonalnie wymagającą; nie zagłębia się głęboko w najgorsze okropności nazistowskiego reżimu, co może być wadą dla tych, którzy szukają bardziej kompleksowej relacji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Third Man

Zawartość książki:

Od Wiednia w latach 30. do Anglii w latach 40. i z powrotem, Trzeci człowiek koncentruje się na wywłaszczeniu, wygnaniu, schronieniu oraz poszukiwaniu sprawiedliwości i człowieczeństwa. Skupiając się na dwóch żydowskich rodzinach w obliczu zbliżającego się Holokaustu, książka stopniowo skupia się na dwóch osobach, które przeżyły - osobach, które muszą dokonywać trudnych wyborów moralnych. Julie Bernstein jako małe dziecko zostaje wysłana przez rodziców do bezpiecznej Anglii; dorastając tam z rodziną zastępczą, musi rozważyć i ponownie rozważyć swoje liczne lojalności. Ignaz Natanson, czeladnik koszernego rzeźnika, zmienia tożsamość i nazwisko, uciekając do Anglii i wstępując do armii brytyjskiej. Wraca do powojennego Wiednia, by wytropić osobę, która uosabia dla niego to, co nazistowska młodzież zrobiła z jego domem. Powieść została zainspirowana przez rodzinę autora, której miłość do życia, muzyki, filozofii i historii, sprawiedliwości i dylematów etycznych zamieszkuje ten mroczny, ale pięknie narysowany świat.

Powieść mogłaby być kompletna i spójna bez ramy "trzeciego człowieka", ale odniesienia w Prologu i Epilogu do słynnego filmu noir z 1949 roku są charakterystyczne i pomysłowe; pogłębiają znaczenie kilku innych epizodów. W końcu Ignaz/Nigel dostrzega podobieństwa między sobą a filmowym Harrym Lime (jako oszustem, który czasami robił wątpliwe rzeczy). Ale identyfikuje się również ze swoim "trzecim człowiekiem", tym, którego śledził z myślą o zemście. Uznaje, że ten człowiek mógł być zły, ale zamiast tego mógł być "biednym głupcem, takim jak on sam, ani dobrym, ani złym, po prostu zdezorientowaną istotą ludzką próbującą zagubić się w tym życiu".

Powieść Splittera nie ma na celu usprawiedliwienia faszyzmu, ale raczej zmuszenie czytelników do zbadania, co go wywołuje i co sprawia, że "zwykli" ludzie są do niego przyciągani. Trzeci człowiek przedstawia dość ponury obraz powojennego Wiednia, jednocześnie kwestionując jego brak uwagi dla nazistów czy Żydów, których już tam nie ma. Jednak elementy nadziei i humanizmu są prawdziwe.