Poisonous If Eaten Raw
W tej eksperymentalnej sekwencji długich wierszy Alyda Faber przekształca wiersz portretowy w runiczne kształty, lodowe półki, rzeźby, żaluzje na zimowej linii brzegowej.
Dwadzieścia lat po śmierci matki Faber oddziela się od matki, którą wydaje jej się, że zna, za pomocą dzikich analogii: przedstawiając swoją matkę jako króla Leara Kenta, wiąz Camperdown, cietrzewia, Neila Pearta, papieża Innocentego X i pająka lejkowego. Uosabiając namiętną relację między matką a córką, wiersze Faber ujawniają również cierń w ciele - niezdolność matki i córki do dawania sobie nawzajem tego, co najbardziej chcą dać.
Nieustannie odkrywana, ale ostatecznie niepoznawalna, matka poetki jest złożona, tajemnicza i niezachwiana: odważna w swojej decyzji o pozostawieniu za sobą wszystkiego, co znała; zdumiewająca w swojej wierności niszczącemu małżeństwu; niezłomna w swoim oddaniu Bogu, który jest jednocześnie nieugięty i źródłem efemerycznego piękna.