Tron Labdacusa: wiersz

Opinie czytelników

Recenzje „Tronu Labdacusa” autorstwa Gjertrud Schnackenberg stanowią mieszankę podziwu i krytyki. Wielu czytelników docenia elegancki styl pisania, głębokie tematy i wnikliwą eksplorację mitu Edypa i śmiertelności. Jednak niektórzy uważają, że praca nie angażuje się w fascynujące elementy mitu i sugerują, że wypada płasko w porównaniu z poprzednimi dziełami autorki.

Eleganckie i staranne pisanie, wgląd w klasyczne greckie tematy, głęboka medytacja nad losem i kondycją ludzką, silne powiązanie z klasyczną poezją oraz piękna eksploracja nowoczesnego i klasycznego formalizmu. Wiersz jest znany ze swojej zdolności do wywoływania głębokich uczuć i myśli o naturze istnienia i boskości.

Niektórzy czytelnicy uważają, że w wierszu brakuje przekonujących elementów mitu Edypa i brakuje zaangażowania, uznając go za oderwany i niezapomniany. Istnieją krytyczne uwagi dotyczące ostatnich dzieł poetki, wskazujące na spadek jej poetyckiej mocy, a niektórzy postrzegają jej twórczość jako zbyt akademicką lub antykwaryczną.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Throne of Labdacus: A Poem

Zawartość książki:

Zdobywca nagrody Los Angeles Times Book Prize w dziedzinie poezji w 2001 roku.

Książka roku 2000 wyróżniona przez New York Times Book Review.

Pierwsze ostrzeżenie przechodzące przez Teby.

Jak mały dźwięk.

Jak mucha domowa przylatująca z Persji.

I tupie nogą na kopcu.

Gdzie kiedyś był pałac;

Jak mała ćma żująca nić.

W szacie tyrana;

Tak mały jak grzebień czerwieni.

W obręczy zranionego oka; tak mały.

Jak dźwięk ludzkiego poczęcia.

Wciągająca, liryczna opowieść o historii Edypa i o tym, co dzieje się poza sztuką, w doświadczeniu boga, który jest jej wyrocznią: Apolla, boga poezji, muzyki i uzdrawiania. Mając za zadanie oprawić muzycznie tekst Sofoklesa, bóg niechętnie wplata się w jego świat zagadek, pytań bez odpowiedzi, częściowo ujawnionych przedmiotów i niejednoznacznych relacji z drugiej ręki - świat, w którym bogowie, podobnie jak ludzie, podlegają wiążącym roszczeniom losu i konieczności.

Gjertrud Schnackenberg opiera się na starożytnych fragmentach i aluzjach do Edypa oraz na ludowych opowieściach o pochodzeniu greckiego alfabetu, aby przedstawić wizję zasadniczej niepoznawalności tragedii, w której losy bogów i ludzi potajemnie mieszają się w rozwijającym się czasie, a prawa Zeusa, które przenikają świat wielkiej tragedii, są tak samo niewidzialne i nienaruszalne jak prawa fizyczne.