Opinie czytelników
Podsumowanie:The Rise Of Music autorstwa Tima Blanninga to historia społeczna, która bada transformację muzyki z formy sztuki zdominowanej przez dwór do powszechnie konsumowanego zjawiska kulturowego. Blanning analizuje pięć kluczowych obszarów: status muzyków, cel muzyki, ewolucję przestrzeni wykonawczych, rolę technologii i wyzwolenie muzyki dla grup marginalizowanych. Chociaż książka jest dobrze napisana i wciągająca, niektórzy czytelnicy zwrócili uwagę na błędy rzeczowe i brak głębi w analizie muzycznej.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ oferuje wnikliwą analizę historyczną
⬤ obejmuje szeroki zakres stylów muzycznych i wpływów kulturowych
⬤ łatwa w czytaniu i cytowalna
⬤ dobry przegląd społecznych aspektów muzyki.
Wady:⬤ Zawiera błędy rzeczowe dotyczące dat i szczegółów historycznych
⬤ brakuje dogłębnej dyskusji na temat dzieł muzycznych i analizy
⬤ niektóre rozdziały mogą wydawać się nudne lub nadmiernie skupione na szczegółach historycznych bez wystarczającego kontekstu muzycznego
⬤ eurocentryczne skupienie może zrazić niektórych czytelników.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Triumph of Music: The Rise of Composers, Musicians and Their Art
Zawartość książki:
Wybitny historyk opisuje rozwój muzyki i muzyków na Zachodzie od skromnych balladzistów, przez mistrzów zatrudnianych przez kapryśnych mecenasów, wielkich kompozytorów geniuszy, aż po dzisiejsze gwiazdy rocka. W jaki sposób, pyta, muzyka przeszła od podrzędnego statusu do obecnej pozycji supremacji wśród sztuk twórczych? Mozart został dosłownie wyrzucony ze służby arcybiskupa Salzburga "kopniakiem w tyłek", jak to ujął. Jednak niecałe sto lat później najpotężniejszy władca Europy - cesarz Niemiec Wilhelm I - złożył hołd Wagnerowi, podróżując do Bayreuth, aby wziąć udział w debiucie Pierścienia. Dziś Bono, który w 2006 roku był typowany na kolejnego prezesa Banku Światowego, podróżuje po świecie, doradzając politykom - a oni zdają się go słuchać.
Droga do sławy i niezależności rozpoczęła się, gdy nowe instrumenty pozwoliły muzykom zaprezentować swoją kreatywność, a wydawnictwa muzyczne umożliwiły wykonywanie arcydzieł na szeroką skalę w salach koncertowych wzniesionych w celu zaspokojenia rosnącego zainteresowania publicznego. W XIX wieku muzyka nie była już tylko instrumentem służącym do świętowania większej chwały panującego władcy lub Najwyższej Istoty, ale sama w sobie stała się przedmiotem kultu. W XX wieku nowe siły technologiczne, społeczne i przestrzenne połączyły się, aby uczynić muzykę coraz bardziej popularną i wszechobecną.
W ostatnim rozdziale Tim Blanning rozważa muzykę w połączeniu z nacjonalizmem, rasą i płcią. Choć nie zawsze zgodnie, muzyka, społeczeństwo i polityka, jak pokazuje, maszerują w tym samym kierunku.
