Triumf bogów morza: wojna z boginią ukryta w opowieściach Homera

Opinie czytelników

Książka przedstawia rewizjonistyczne podejście do eposów Homera, sugerując, że miejsce wojny trojańskiej i przygód Odyseusza jest zakorzenione w Atlantyku, zwłaszcza w Iberii, a nie w klasycznej Grecji. Łączy starożytne mity i różne konteksty historyczne, aby zaproponować nowe spojrzenie na początki cywilizacji i wpływ społeczeństw matriarchalnych na historię.

Wnikliwa i dobrze zbadana książka angażuje czytelników szczegółowymi odniesieniami geograficznymi i historycznymi. Podważa interpretacje głównego nurtu i stanowi bogate źródło wiedzy na temat historii starożytnej. Wielu czytelników docenia jej prowokujący do myślenia charakter i powiązania między różnymi kulturami i mitami.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka mogłaby skorzystać na bardziej krytycznej analizie datowania wydarzeń i włączenia mitologii nordyckiej. Ponadto niekonwencjonalne poglądy mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom, szczególnie tym, którzy preferują tradycyjne interpretacje dzieł Homera.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Triumph of the Sea Gods: The War Against the Goddess Hidden in Homer's Tales

Zawartość książki:

Badanie nieścisłości geograficznych w eposach Homera lokalizuje Troję na wybrzeżu Iberii, w konflikcie, który zmienił historię.

- Powołuje się na wzrost poziomu morza w 1200 r. p.n.e., który doprowadził do inwazji i zwycięstwa morskich Atlantów nad czczącymi boginię Trojanami, którzy rządzili wybrzeżami.

- Identyfikuje Troję jako część trójmiejskiego obszaru, który później stał się Lizboną w Portugalii.

W The Triumph of the Sea Gods Steven Sora przekonująco argumentuje, że opowieści Homera nie opisują przygód na Morzu Śródziemnym, ale są adaptacjami celtyckich mitów, które kronizują atlantycką wojnę przybrzeżną, która miała miejsce u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego około 1200 r. p.n.e. Była to wojna między pro-boginiczną kulturą celtycką, która przewodniczyła dzisiejszej Portugalii, a patriarchalną kulturą morskich Atlantów. Inwazja morskich ludów Atlantydy przyniosła zniszczenie całemu regionowi rozciągającemu się od atlantyckiej granicy Europy Zachodniej po Egipt, Syrię i Turcję. Był to punkt zwrotny nie tylko pod względem politycznym, ale także duchowym. Bogini została zdemonizowana, co widać w mitach takich jak Puszka Pandory, w której kobieta była postrzegana jako źródło zła, a nie źródło życia, oraz w opowieści Homera o epickiej wojnie greckiej i trojańskiej, która została wywołana przez porwanie kobiety.

Rzeczywista walka historyczna opisana w opowieściach Homera, wyjaśnia Sora, miała miejsce podczas ostatniej z serii wzrostów poziomu morza, które zalały różne masy lądowe (Atlantydę) i umożliwiły przejście morskie do obszarów wcześniej dostępnych tylko drogą lądową. "Bogowie morza" (Atlantydzi) zaatakowali trójmiejski region Troi (Troi), w pobliżu dzisiejszej Lizbony, który wkrótce potem padł ofiarą niszczycielskiej serii trzęsień ziemi i tsunami. Wojna i późniejsza niszczycielska pogoda złamały potęgę tej cywilizacji wybrzeża morskiego, prowadząc do masowej inwazji ludów morskich i szybkiego upadku kultury czczącej boginie regionu, która panowała tam od czasów neolitu. Sora pokazuje, w jaki sposób opowieści Homera pozwalają współczesnemu światu spojrzeć na ten starożytny konflikt, który przez wieki był zaciemniony.