Ocena:
Książka przedstawia mieszankę wnikliwej analizy i złożonych tematów dotyczących przyszłych prognoz, kwestii społecznych i ludzkich zachowań. Chociaż oferuje cenne perspektywy, może być przeznaczona bardziej dla świadomych odbiorców ze względu na jej techniczny charakter.
Zalety:** Zapewnia jasny i zwięzły wgląd w złożone kwestie. ** Wciągająca i pouczająca, z oryginalnymi pomysłami. ** Dobrze zapakowana i szybko dostarczona. ** Wysoko ceniony przez fanów Michela Draka. ** Zachęca do krytycznego myślenia i motywuje czytelników.
Wady:** Treść może być zbyt techniczna dla niektórych czytelników, potencjalnie zrażając osoby niezaznajomione z tematami. ** Skupia się bardziej na nakreślaniu problemów niż oferowaniu konkretnych rozwiązań. ** Zawiera tematy, które mogą być niepokojące dla wrażliwych czytelników.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
O łańcuchach przyczynowo-skutkowych, które mogą łączyć spotkanie robocze w siedzibie Europejskiego Banku Centralnego, spotkanie na szczycie szefów największych londyńskich banków inwestycyjnych, notatkę analityczną przeznaczoną dla najwyższego kierownictwa CIA, zabójstwo przywódcy dżihadystów w Syrii, morderczy atak na ulicach Paryża, wymianę dobrych praktyk między służbami francuskimi i rosyjskimi, renegocjację kontraktu gazowego, można by pisać bajeczne i niekończące się powieści, zabójstwo przywódcy dżihadystów w Syrii, morderczy atak na ulicach Paryża, wymiana dobrych praktyk między służbami francuskimi i rosyjskimi, renegocjacja umowy gazowej między dwoma krajami Europy Środkowej i drugie spotkanie robocze w siedzibie EBC. Być może pewnego dnia, gdy archiwa zostaną otwarte, będziemy mogli napisać podobne historie a posteriori. W międzyczasie możemy już namalować tło.
To ćwiczenie nie jest całkowicie bezcelowe. Wyraźnie zbliżamy się do krytycznego momentu w historii naszego kraju. Po raz pierwszy od dłuższego czasu staje się prawdopodobne, że za kilka lat we Francji dojdzie do władzy niezależny rząd. W związku z tym musimy zmienić nasz punkt widzenia. Do tej pory literatura dysydencka we Francji ograniczała się do krytyki istniejącego systemu.
Ale krytyka już nie wystarcza: coraz częściej musimy być w stanie coś zaproponować.
