Sacred and Secular Transactions in the Age of Shakespeare
Termin "świecki" inspiruje do myślenia o odczarowaniu, periodyzacji, nowoczesności i podmiotowości. Eseje zawarte w Sacred and Secular Transactions in the Age of Shakespeare argumentują, że sztuki Szekspira przedstawiają "sekularyzację" nie tylko jako historyczną narrację postępu, ale także jako proces hermeneutyczny, który wyzwala złożone i często problematyczne transakcje między sacrum a świeckością. Transakcje te kształtują idee dotyczące wszystkiego, od rządu duszpasterskiego i języka performatywnego po cud i wyobraźnię przestrzenną.
Myślenie o Szekspirze i sekularyzacji obejmuje również myślenie o tym, jak interpretować historię i czasowość w kontekście średniowiecznej przeszłości Szekspira, reform religijnych XVI wieku oraz krytycznych dyspozycji, które definiują dzisiejsze studia nad Szekspirem. Eseje te odrzucają konieczną opozycję między "świętym" a "świeckim" i zamiast tego analizują, w jaki sposób te kategorie się przenikają. W świeżych analizach sztuk, od Hamleta i Burzy po Wszystko dobre, co się dobrze kończy i Wszystko jest prawdą, sekularyzacja wyłania się jako akt interpretacyjny, który bada kulturowe protokoły reprezentacji zarówno w sztukach Szekspira, jak i krytycznych domenach, w których są one badane i nauczane.
Zróżnicowane perspektywy dyscyplinarne i podejścia teoretyczne tomu przesuwają naszą uwagę z dosłownej religii i kwestii doktrynalnych na takie aspekty kultury wczesnonowożytnej, jak przedstawienie teatralne, geografia, rasa, architektura, muzyka i sztuki wizualne.