Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.
W 1996 roku Trainspotting był największym wydarzeniem w brytyjskiej kulturze. Genialnie i agresywnie sprzedawany, wszedł do głównego nurtu, mimo że był czarną komedią osadzoną na tle uzależnienia od heroiny w Edynburgu. Wyprodukowany przez Andrew Macdonalda, według scenariusza Johna Hodge'a i wyreżyserowany przez Danny'ego Boyle'a, zespół odpowiedzialny za Płytki grób (1994), Trainspotting był adaptacją kolczastej powieści Irvine'a Welsha o tym samym tytule. Film ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia brytyjskiej kultury w kontekście decentralizacji i powstania "Cool Britannia".
Murray Smith analizuje procesy, które doprowadziły do ogromnego sukcesu Trainspotting. Wyodrębnia różne czynniki - eklektyczną ścieżkę dźwiękową filmu, jego obraz szkockiej tożsamości, jego stosunek do ubóstwa, narkotyków i przemocy, jego ruch z amerykańskimi formami kulturowymi, jego syntezę elementów realistycznych i fantastycznych oraz jego skomplikowany związek z "dziedzictwem" - które sprawiają, że Trainspotting jest tak żywym dokumentem swoich czasów. Choć Trainspotting był zwiastunem fałszywego świtu dla brytyjskiej kinematografii, jest on, jak podsumowuje Smith, zarówno autentycznie wernakularny, jak i ponadnarodowy w swoich wpływach i ambicjach.
W posłowiu do tego nowego wydania Murray Smith zastanawia się nad oryginalnym filmem 25 lat po jego premierze i jego sequelem T2: Trainspotting z 2017 roku, również wyreżyserowanym przez Boyle'a. Smith rozważa również późniejszą karierę reżyserską Danny'ego Boyle'a, w tym Slumdog Millionaire (2008) i ceremonię otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.