Tradycyjna religia Akan: Prawda i mity

Opinie czytelników

Książka bada tradycje Akan, szczególnie w odniesieniu do duchowości i wpływu edukacji kolonialnej na kultury afrykańskie. Zapewnia wnikliwą perspektywę, która rzuca wyzwanie eurocentrycznym poglądom, podkreślając znaczenie zrozumienia i odzyskania afrykańskich religii i filozofii.

Książka jest oryginalna i dobrze zorganizowana, wypełniona treściami informacyjnymi na temat kultury i duchowości Akan. Skutecznie obala błędne przekonania i podkreśla znaczenie utrzymania nieeuropocentrycznej perspektywy. Czytelnicy doceniają osobiste doświadczenia autora, a także znaczenie materiału dla osób w diasporze, które chcą ponownie połączyć się ze swoim dziedzictwem.

Niektóre recenzje nie wskazują na konkretne wady, ale mogą być brane pod uwagę dla tych, którzy nie są zaznajomieni z tradycjami Akan lub mają inne perspektywy duchowości, ponieważ książka może wydawać się niekonwencjonalna lub stanowić dla nich wyzwanie.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Akan Traditional Religion: The Truth and the Myths

Zawartość książki:

Wśród większości produktów obcej edukacji panuje całkowity brak cnót moralnych, uczciwości, prawości, zapału do służby i gotowości do poświęceń. Jest raczej zniewolony przez błyszczące fantazje i fascynacje innych kultur. Przyjął i jest zachwycony religią, która zmusza go do uznania, że jest grzesznikiem, który musi ciężko pracować, aby osiągnąć czystość, którą już jest. Gdyby nowe religie uczyniły go bardziej troskliwym, uczciwym, szczerym, bogobojnym i mniej kochającym grzech, nie byłoby potrzeby wykonywania tej pracy. Przyjął on role polityczne i sądownicze i rządzi społeczeństwem, którego większość członków żyje i ceni tradycyjną wiedzę, którą on ma w pogardzie i lekceważy. Jego rządy mogą być udane, owocne i korzystne dla niego samego i innych, jeśli ponownie wykształci i wyposaży się w filozofię leżącą u podstaw jego religijnego / duchowego dziedzictwa, zamiast wykorzystywać władzę polityczną do narzucania swojej nowo odkrytej religii i jej wartości swoim ludziom. W Akan Traditional Religion autor ponownie przyjrzał się rodzimej religii wyrafinowanych Akanów, którzy zbudowali rozległe imperium Asante jeszcze zanim Brytyjczycy zaczęli marzyć o imperium. Ponownie zbadał, przeanalizował i zinterpretował to dziedzictwo z punktu widzenia Akan, a nie jako część spuścizny kolonialnej w Afryce. Dochodzi do wniosku, że tradycyjna religia Akan nie jest mniej święta niż jakakolwiek inna religia, a wyznawane przez nią wartości etyczne nie są od niej gorsze.

Tradycyjna religia Akan głosi, że Jeden Bóg jest i jest we wszystkim, to znaczy w żywym wszechświecie opartym na Uniwersalnej Świadomości. (To dlatego Akanie chętnie akceptują wszelkie imiona, takie jak Allah, Jezus, Kryszna, Ojciec itp. używane przez inne społeczności na określenie Jedynego Boga). Innymi słowy, wyznaje doktrynę jedności w różnorodności. Poszczególne formy (ciała) są aktywowane i obsługiwane przez tego samego Boga. Różnice między jednostkami odzwierciedlają jedynie różnorodność. Samoświadoma jednostka ma udział w boskiej mocy i majestacie.

Całkowicie nieświadoma osoba myśli, że jest ciałem i zaspokaja jedynie potrzeby i wygody ciała. Identyfikacja z ciałem czyni go podatnym na nadmierne pragnienia, które w konsekwencji narażają go na strach, niepokój, pożądanie, gniew, dumę itp. Dychotomia niebo/piekło jest nieobecna w doktrynie Akan. Wszyscy ostatecznie staną się boscy. Ta zasada jedności w różnorodności, a nie konfliktu i walki, prowadzi Akan w jego życiu osobistym (wo yonko da ne woda.

Łóżko, które ścielisz dla bliźniego, jest tym samym, w którym sam się położysz), a także organizacją społeczeństwa (wo amma wo yonko antwa nkron a, wonso wonya du ntwa.

Tzn. twoje prawo do dziesięciu może być wykonane wtedy i tylko wtedy, gdy prawo twojego sąsiada do dziewięciu jest zagwarantowane). Ezoteryczne znaczenie tytułu "Nana", który nosi każdy akański "Ohene" lub "Ohemaa", zostało wyjaśnione, a wyrażenie "Nananom Nsamanfuo" oznacza raczej "oświeconych" niż "duchy przodków". (Rozdz. 5) Anatomiczna analiza modlitwy wykazała, że akańska modlitwa kongregacyjna "Nsa Guo" jest tak samo ważną modlitwą, jak każda inna ofiarowana Najwyższemu Bóstwu i nie ma podobieństwa do judaistycznej tradycji wylewania libacji. Dlatego "Nsa Guo" nie można opisać jako "wylewanie libacji". (Rozdz. 9) Rozdział końcowy będzie interesującą lekturą dla tych, którzy zastanawiają się nad afrykanizacją religii chrześcijańskiej lub chrystianizacją Afryki. (Rozdz. 14)