Identity and Loyalty in the David Story: A Postcolonial Reading
W tym tomie Uriah Kim analizuje króla Dawida w nowym świetle - polityki tożsamości i lojalności. Uriah Kim odczytuje historię Dawida w kontekście północnoamerykańskim, w którym miliony Amerykanów są zmuszone do dokonania wyboru między swoim wielorakim dziedzictwem, które jest nierozerwalnie zakodowane w ich genetycznym lub kulturowym składzie.
Dokonując tego wyboru, ich lojalność wobec narodu i konkretnej społeczności rasowej/etnicznej jest kwestionowana, jeśli nie definiują siebie za pomocą jednej tożsamości. Kim widzi Dawida, który był radykalnie inkluzywny: egalitarysta, który był otwarty na nawiązywanie kontaktów z ludźmi przekraczającymi różne granice i różnice, a tym samym był w stanie zbudować wieloetniczne królestwo. Zamiast opierać swoje rządy na własnej tożsamości plemiennej, Dawid zbudował swoje królestwo, przyciągając lojalność różnych wyborców i tworząc eklektyczną koalicję grup etnicznych, plemiennych i religijnych w oparciu o lojalność.
Dopiero później, w ramach kształtowania tożsamości starożytnego Izraela, ludzie, którzy byli w równym stopniu częścią hybrydowego królestwa Dawida, zostali podzieleni na „prawdziwych” Izraelitów, w przeciwieństwie do „innych” w narracji. W tym odczytaniu Kim prowadzi czytelnika do nowego zrozumienia Dawida: nie tylko używał Realpolitik i miecza, ani nie polegał całkowicie na Bożej opatrzności, aby ustanowić swoje królestwo; raczej praktykował transgresyjną moc hesed („lojalność i życzliwość”), aby wykuć swoje królestwo.