Ocena:
Książka jest kompleksową historią prasy muzycznej, obejmującą jej ewolucję od wczesnych dni Melody Maker do 2000 roku, z naciskiem zarówno na rynek brytyjski, jak i amerykański. Chociaż jest dobrze zbadana i wciągająca, niektórzy recenzenci wyrażają obawy dotyczące selektywnego pokrycia i pominięć dotyczących znaczących pisarzy i publikacji z epoki.
Zalety:⬤ Wnikliwie zbadana i kompleksowa historia
⬤ zabawnie napisana
⬤ mocne omówienie ery Smash Hits/Q
⬤ uznaje znaczący wkład pisarzy prasy muzycznej, takich jak Penny Valentine
⬤ porusza ważne kwestie, takie jak seksizm i traktowanie czarnej muzyki w prasie.
⬤ Nadmierny nacisk na główne publikacje, takie jak NME, kosztem innych
⬤ pomija znaczące postacie i magazyny
⬤ brakuje perspektywy na czytelnictwo i reakcje fanów
⬤ może utrwalać stereotypowe postrzeganie dziennikarstwa muzycznego
⬤ nie obejmuje wszystkich wpływowych epok i wydarzeń.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Totally Wired: The Rise and Fall of the Music Press
Inky Fingers przedstawia nadchodzącą erę publikacji muzycznych obejmujących współczesne zespoły, trendy i scenę. Ta książka oferuje ustną i drukowaną historię dziennikarzy, którzy opisywali dziki krajobraz powstania rocka i jego ewolucję od lat 50. do 2000 roku, poprzez R&B, pop, Lato Miłości, punk i nie tylko. Autor Paul Gorman jest kronikarzem powstania pionierskich magazynów muzycznych w Nowym Jorku, Los Angeles i Londynie oraz ich transformacji w niezbędną lekturę dla każdego, kto interesuje się kulturą popularną.
Gorman uchwycił niezwykły rozwój inkies na tle eksplozji rock and rolla w powojennej amerykańskiej i brytyjskiej kulturze młodzieżowej. Opisuje rozwój poszczególnych magazynów od ich początków Tin Pan Alley po Creem, Blender i Crawdaddy!, a następnie powstanie Rolling Stone, NME, Melody Maker i Sounds - a także pojawienie się dedykowanych miesięczników, takich jak Q, The Face i Mojo. Przywołując złotą erę prasy muzycznej, książka jest ilustrowana kultowymi grafikami z czasopism i archiwalnymi fotografiami.
Pisarze tacy jak Charles Shaar Murray, Greil Marcus, Nick Kent i Tony Parsons nie tylko dokumentowali dzikie ekscesy Led Zeppelin, The Who i The Clash, ale także odegrali integralną rolę w rozwoju sukcesu samych zespołów. Malując pełny obraz sceny, Gorman zajmuje się również zakorzenionym seksizmem i rasizmem, z którym borykały się kobiety i osoby z marginalizowanych środowisk, próbując zaistnieć w branży muzycznej, czy to jako muzycy, czy dziennikarze. Ten wnikliwy i zabawny tom jest idealny dla każdego, kto interesuje się kulturą popularną, czasopismami i historią kultury undergroundowej.
