Ocena:
Książka oferuje dogłębną eksplorację albumu Tori Amos „Boys for Pele” przez różne soczewki, w tym teorie feministyczne i artystyczne. Podczas gdy wielu czytelników uznało spostrzeżenia i powiązania dokonane przez autorkę za głębokie i możliwe do odniesienia, inni krytykowali książkę za to, że nie skupia się wystarczająco na samej muzyce i zbyt mocno opiera się na dyskusjach filozoficznych.
Zalety:Czytelnicy docenili wnikliwą i wciągającą analizę, powiązanie z osobistymi doświadczeniami z muzyką Amosa, dobrze zbadaną treść oraz skuteczne połączenie wspomnień i teorii. Pozytywnie oceniono również emocjonalny wydźwięk niektórych fragmentów oraz docenienie artystycznych dyskusji.
Wady:Krytycy zwrócili uwagę na brak szczegółowej dyskusji na temat samego albumu, a niektórzy uznali dyskurs filozoficzny za pretensjonalny lub nie na temat. Pojawiły się głosy, że w tekstach powinno być więcej osobistych emocji, a struktura nie jest zgodna z tradycyjnymi analizami poszczególnych utworów, co prowadzi do rozczarowania tych, którzy chcieli głębiej skupić się na muzyce albumu.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Trudno wyobrazić sobie solową artystkę, która w trakcie swojej kariery była tak szanowana, jak Tori Amos.
Amy Gentry argumentuje, że te gwałtowne reakcje estetyczne na występy Amos, zarówno pozytywne, jak i negatywne, są zorganizowane wokół obrzydzenia - obrzydzenia, które kobiety uczą się odczuwać, nie tylko dla własnego ciała, ale także dla ich gustu muzycznego. Wydany w 1996 roku trzeci album Amos, Boys for Pele, reprezentuje szczyt gotowości Amos do odkrywania brzydkich cech, które sprawiają, że cała jej muzyka, nawet jej bardziej konwencjonalnie piękne albumy, jest tak niewygodnie i tak cudownie dziwna.
Wykorzystując mieszankę wspomnień, krytyki i teorii estetycznej, Gentry argumentuje, że estetyka obrzydzenia jest przydatna do szerszego myślenia o kobiecym doświadczeniu wszystkich form sztuki.
