Opinie czytelników
Podsumowanie:Antologia prezentuje mieszankę neo-dekadenckiej literatury z szalonymi tematami i pomysłową fabułą. Podczas gdy niektórzy autorzy dostarczają odświeżających i humorystycznych utworów, inne mogą nie spełnić oczekiwań, w zależności od preferencji czytelnika. Kolekcja ma na celu eksplorowanie obrzeży współczesnego doświadczenia, a nie rozwodzenie się nad pastiszem lub hołdem. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się być stymulującą lekturą dla fanów absurdu i kreatywnych narracji.
Zalety:⬤ Wyobraźnia i szalone tematy eksplorowane przez różnych autorów.
⬤ Oferuje świeże i odświeżające spojrzenie na historie, odbiegające od tradycyjnych narracji.
⬤ Zawiera humor i absurd, które mogą zaskoczyć i zachwycić czytelników.
⬤ Zawiera wkład wielu nowych i interesujących autorów, dzięki czemu jest to silna antologia.
⬤ Kilka wyróżniających się opowiadań, które odbiją się szerokim echem, zwłaszcza wśród fanów literatury eksperymentalnej.
Wady:⬤ Jakość poszczególnych opowiadań może być niespójna, a niektóre z nich nie spełniają oczekiwań czytelników.
⬤ Ton i cel manifestów zawartych w antologii może być dla niektórych mylący lub niejednoznaczny.
⬤ Kilka historii może zawierać szokujące elementy, które mogą nie odpowiadać wszystkim czytelnikom.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy mogą docenić mieszankę gatunków i absurdu obecną w zbiorze.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Drowning in Beauty: The Neo-Decadent Anthology
Zawartość książki:
Z popiołów niezliczonych zepsutych nowoczesności powstaje neodekadencja, sprofanowana katedra, której rozbite witraże wciąż błyszczą nieregularnie w ostrym świetle symbolistycznego słońca.
Za tym cudownie zdewastowanym budynkiem, pstrokata banda biesiadników piknikuje na cmentarzu Rzeczywistości, pozostawiając po sobie wszelkiego rodzaju gnijące przysmaki i toksyczne bombki. W ciągu ostatnich osiemdziesięciu lat światowa kultura była świadkiem eksplozji popularnych estetyk, form sztuki i związanych z nimi ruchów: odzieży, trendów w modzie, tatuaży, narkotyków rekreacyjnych, subkultur muzycznych, kosmetyków, fotografii - wszystko to może być przedmiotem obsesji, potępienia i zbawienia.
Urządzenia i formaty, początkowo wulgarne, są czczone, by zostać zapomniane przez wszystkich poza nielicznymi wtajemniczonymi, którzy poprzez swoje maniakalne fiksacje zdołają odkryć ich ukryty urok. Te dwanaście historii i poprzedzające je manifesty wynikają zatem ze zmiany świadomości estetycznej: synestezji, ekstazy w skrajnościach, boskości i piekielności widzianych zarówno przez neurasteniczną soczewkę najwyższej ostrości.
