To nie tak, że jestem zgorzkniały...: Or How I Learned to Stop Worries about Visible Panty Lines and Conquered the World (Jak przestałam się martwić widocznymi liniami na majtkach i podbiłam świat)

Opinie czytelników

Książka *It's Not That I'm Bitter* autorstwa Giny Barreca otrzymała mieszane recenzje. Wiele czytelniczek docenia humor i relatywność refleksji autorki na temat złożoności bycia nowoczesną kobietą, podczas gdy inne uważają ją za mniej wciągającą i nieco rozwlekłą. Ogólnie rzecz biorąc, książka spodoba się tym, którzy szukają lekkiego, wnikliwego komentarza na temat kobiecych doświadczeń, ale może rozczarować czytelników oczekujących ciągłego śmiechu.

Wiele czytelniczek uznało książkę za humorystyczną, powiązaną i odzwierciedlającą współczesne kobiece doświadczenia. Styl pisania Giny Barreca został opisany jako inteligentny i autoironiczny. Książka została również zauważona za swoją mądrość ukrytą pod postacią humoru, z wieloma perełkami, które rezonowały z czytelnikami. Chwalono ją jako zabawną i lekką lekturę z potencjałem do wywoływania śmiechu i uśmiechów.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książce brakowało głębi i była bardziej podobna do blogowych rantów niż spójnych esejów, co powodowało momenty nudy. W kilku recenzjach wspomniano, że humor nie rezonował zgodnie z oczekiwaniami, a treść była nieco przewidywalna. Ponadto, podczas gdy niektóre rozdziały zostały opisane jako genialne, inne były postrzegane jako słabsze. Ogólna niespójność humoru i spostrzeżeń rozczarowała tych, którzy oczekiwali bardziej jednolicie zabawnej książki.

(na podstawie 33 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

It's Not That I'm Bitter...: Or How I Learned to Stop Worrying about Visible Panty Lines and Conquered the World

Zawartość książki:

W świecie, w którym krem pod oczy produkowany jest z łożyska, Gina Barreca jest samotnym głosem wołającym Ale zaraz, czyje to łożysko? W tej kolekcji pysznie cytowanych esejów Gina zadaje ważne pytania: Dlaczego nie ma Króla z bajki? Dlaczego żaden stanik nigdy nie pasuje? Dlaczego ludzie mówią "kuguar", jakby to było coś złego? Dlaczego nazywamy to szklanym sufitem, skoro to tylko gruba warstwa mężczyzn? Barreca pakuje przezabawny cios, radośnie odrzucając emocjonalne tortury, obejmując nieograniczony śmiech i pokazując kobietom, jak mogą podbić świat dzięki dobrym przyjaciołom (nie chodzi o to, że diamenty są najlepszymi przyjaciółmi dziewczyny, ale najlepszymi przyjaciółmi dziewczyny są diamenty), ostremu dowcipowi, świetnym butom i ani jednemu zmartwieniu o VPL.