Ocena:

Książka jest intrygującą eksploracją życia i kariery Andre Gregory'ego, łączącą osobiste anegdoty z refleksjami na temat sztuki i człowieczeństwa. Ukazuje jego wyjątkowy głos i umiejętność opowiadania historii, zapewniając jednocześnie wgląd w różne kultury i doświadczenia na przestrzeni jego życia. Czytelników przyciąga jej głębia i poetycki charakter, co czyni ją wartościową lekturą dla miłośników teatru i osób poszukujących inspiracji.
Zalety:⬤ Wciągający styl opowiadania i pisania.
⬤ Bogaty wgląd w życie kreatywnego artysty.
⬤ Połączenie humoru, mądrości i przejmujących refleksji.
⬤ Unikalne spojrzenie na teatr i różne kultury.
⬤ Idealna dla fanów poszukiwania siebie i osób zainteresowanych sztuką.
⬤ Wielu czytelników uznało ją za podnoszące na duchu i wciągające doświadczenie.
⬤ Niektórzy czytelnicy oczekiwali więcej szczegółów na temat „My Dinner with Andre” i czuli się rozczarowani.
⬤ Niektórzy uznali, że część narracji jest dyskursywna lub przećwiczona.
⬤ Dla osób zaznajomionych już z twórczością Gregory'ego może wydawać się to zbędne.
⬤ Niektórzy czytelnicy dostrzegli podteksty elitaryzmu lub narcyzmu w jego refleksjach.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
This Is Not My Memoir
Autobiografia Andra Gregory'ego, ikony amerykańskiego teatru i gwiazdy filmu My Dinner with Andr.
This is Not My Memoir opowiada historię życia Andra Gregory'ego, kultowego reżysera teatralnego, pisarza i aktora. Po raz pierwszy Gregory dzieli się wspomnieniami z życia poświęconego sztuce, w tym historiami z kręcenia filmu My Dinner with Andr. Przybierając oszałamiającą, cudowną naturę gorączkowego snu, This is Not My Memoir zawiera fantastyczne i fantastyczne historie, które przenoszą czytelnika z wojennego Paryża do złotego wieku Hollywood, od awangardowych teatrów po klasztory w Indiach. Po drodze spotykamy Jerzego Grotowskiego, Helene Weigel, Gregory'ego Pecka, Gurumayi Chidvilasanandę, Wallace'a Shawna i wiele innych osobistości.
This is Not My Memoir jest efektem współpracy Gregory'ego i Todda Londona, którzy wspólnie stworzyli portret artysty konfrontującego się ze swoimi późniejszymi latami. To także refleksje człowieka, który dopiero niedawno nauczył się kochać. Co to znaczy tworzyć sztukę w świecie, który często nie przywiązuje wagi do procesu jej tworzenia? I co to znaczy stawić czoła procesowi starzenia się, gdy największym dziełem sztuki może być własne życie?