To nie jest Ivy League

Opinie czytelników

Wspomnienia Mary Clearman Blew to kronika jej podróży od wiejskiej dziewczyny z rancza do dziekana college'u, ukazująca jej odporność na przeszkody osobiste i społeczne. Łączy w sobie wciągającą prozę o doświadczeniach z dzieciństwa w Montanie z karierą akademicką, podkreślając wątki walki i determinacji.

⬤ Bogata, opisowa proza, która oddaje piękno Montany i jej kultury.
⬤ Autentyczne i szczere opowiadanie historii, które rezonuje z czytelnikami.
⬤ Wgląd w wyzwania stojące przed autorką w erze równouprawnienia, co sprawia, że książka ta jest przydatna dla osób zainteresowanych kwestiami kobiet.
⬤ Angażujące relacje z dzieciństwa i doświadczeń życiowych autorki, które zapewniają osobisty charakter.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl narracji jest rozpraszający, szczególnie użycie trzeciej osoby w pierwszym rozdziale.
⬤ Kilku recenzentów opisuje ton autorki jako narzekający i uważa, że brakuje jej osobistej odpowiedzialności za swoje życiowe wybory.
⬤ Odniesienia akademickie zawarte w książce mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom, prowadząc do poczucia izolacji poza tym światem.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

This Is Not the Ivy League

Zawartość książki:

Edukacja Mary Clearman Blew rozpoczęła się w domu, na odległym ranczu bydła w Montanie.

Ukończyła jednopokojową wiejską szkołę, a następnie uciekła na stypendium na University of Montana, gdzie jeszcze jako nastolatka poznała i poślubiła swojego pierwszego męża. This Is Not the Ivy League to jej opowieść o tym, jak to było być tą dziewczyną, a potem tą kobietą - naciskaną przez męża i rodziców, by być konwencjonalną żoną lat 50-tych, wytrwale dążącą do zdobycia wykształcenia, śledzoną przez niechętnego męża i małe dzieci przez studia podyplomowe, a wreszcie wchodzącą na rynek pracy z doktoratem z języka angielskiego tylko po to, by znaleźć zupełnie nowy zestaw presji i uprzedzeń.

Ten pamiętnik jest zakulisową relacją Blew z kariery w czasach, gdy miejsce kobiety w świecie miało mieć swoje granice. Jest to opowieść zarówno o zawężającej się perspektywie normy społecznej, jak i o stale poszerzających się możliwościach kobiety, która nie chce, aby mówiono jej, kim może, a kim nie może być.