To nie był ryk, to był płacz: Interpretacja języka naszych ojców bez powtarzania ich historii

Opinie czytelników

Wspomnienia Lisy-Jo Baker „It Wasn't Roaring, It Was Weeping” to głęboko poruszająca eksploracja osobistej i kulturowej historii, przeplatana tematami traumy, uzdrowienia i odkupienia. Książka rezonuje emocjonalnie z czytelnikami, oferując poetyckie spostrzeżenia i potężną narrację o pokonywaniu przeciwności losu. Zawiera jednak również trudne i potencjalnie wyzwalające treści związane z kwestiami osobistymi i społecznymi.

⬤ Mistrzowskie opowiadanie historii
⬤ pięknie napisane i poetyckie
⬤ porywające emocjonalnie
⬤ eksploruje głębokie tematy odkupienia i uzdrowienia
⬤ powiązane i prowokujące do myślenia
⬤ silne powiązania z historią osobistą i kulturową
⬤ inspirujące i pełne nadziei przesłanie
⬤ przyciąga czytelników i zachęca do autorefleksji.

⬤ Niektóre tematy mogą być wyzwalające lub ciężkie, przez co dla niektórych może to być trudna lektura
⬤ nie jest to lekka ani łatwa lektura
⬤ może stanowić wyzwanie dla stref komfortu czytelników ze względu na szczere przedstawienie traumy i dysfunkcji rodzinnych.

(na podstawie 95 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

It Wasn't Roaring, It Was Weeping: Interpreting the Language of Our Fathers Without Repeating Their Stories

Zawartość książki:

Szczery i liryczny pamiętnik o dorastaniu w RPA u szczytu apartheidu oraz zaproszenie do konfrontacji z naszymi odziedziczonymi traumami i uprzedzeniami, abyśmy mogli uleczyć grzechy naszych ojców - od bestsellerowej autorki Never Unfriended.

Lisa-Jo Baker wie, jak bardzo możemy czuć się obciążeni ciężarem przeszłości. Urodzona jako biała w sercu Zululandu w czasach apartheidu, jej tęsknota za napisaniem nowej przyszłości dla swoich dzieci sprawiła, że wyruszyła w podróż, by zrozumieć, jak pasuje do historii przemocy i wiary, historii i rasy. Przed ślubem i macierzyństwem przyjechała do Stanów Zjednoczonych, aby studiować i zostać rzeczniczką praw człowieka. Kiedy naiwnie wkroczyła w burzliwy krajobraz rasowy Ameryki, doświadczyła bolesnego przebudzenia, które jest zarówno indywidualne, jak i uniwersalne, osobiste i wspólnotowe. Minęły jednak lata, zanim prześledziła tę amerykańską traumę z powrotem do swojej własnej południowoafrykańskiej przeszłości.

Baker była nastolatką, gdy jej matka zmarła na raka, pozostawiając ją z ojcem. Chociaż dzielili język wiary i sprawiedliwości, często się go bała, nieświadoma, że jego gwałtowny temperament ma głębokie korzenie w bólu rodziny i narodu. Kilkadziesiąt lat później stare rany otwierają się na nowo, gdy okazuje się, że staje się przerażającą wersją swojego ojca, krzycząc na swojego syna. Dopiero wtedy Baker zdaje sobie sprawę, że aby iść naprzód - aby odmówić powtórzenia grzechów naszych ojców - musimy najpierw się cofnąć.

Rozciągający się od południowoafrykańskiego odludzia po Waszyngton, It Wasn't Roaring, It Was Weeping zachęca czytelników do spojrzenia na swoje odziedziczone krzywdy i uprzedzenia. Jest to również pełen nadziei przewodnik dla wszystkich, którzy czują się zagubieni w życiu, martwiąc się, że są zbyt daleko od kursu, aby dokonać niezbędnych korekt. Baker zapewnia, że nigdy nie jest za późno na wolność.