Cultural Translations in Medieval Romance
Romans był najpopularniejszą świecką literaturą średniowiecza i był rozumiany najbardziej produktywnie jako gatunek, który nieustannie się zmieniał. Eseje zebrane w tym tomie badają temat tłumaczenia, zarówno językowego, jak i kulturowego, w odniesieniu do kompozycji, odbioru i rozpowszechniania romansów w językach późnośredniowiecznej Wielkiej Brytanii, Irlandii i Islandii.
Przyjmując to wielojęzyczne podejście, niniejszy tom proponuje ponowne skoncentrowanie i rozszerzenie naszego rozumienia korpusu średniowiecznego romansu wyspiarskiego, który choć przez długi czas uważany był za pozakanoniczny, w ciągu ostatnich dziesięcioleci zyskał coś zbliżonego do własnego kanonu - kanonu, który możemy teraz zacząć podważać i o który możemy zadawać nowe pytania. Tematyka zebranych tu esejów obejmuje zagadnienia od Dafydda ap Gwilyma i Waltera Mapa po Meluzynę i angielskie narracje trojańskie, a także porusza tematy od kobiet i kupców po wilkołaki i cuda.
Wspólnie pozycjonują badanie romansu w tłumaczeniu w odniesieniu do transgranicznej i międzyjęzykowej transmisji i recepcji; oraz obok ogólnych reimaginacji romansu, zarówno wczesnych, jak i późnych, które implikują romans w nowych sieciach językowych, kulturowych i społecznych. Tom pokazuje również, w jaki sposób, nawet jeśli nie chodzi o tłumaczenie językowe, możemy zrozumieć sposoby, w jakie romans przekraczał granice kulturowe i społeczne oraz włączał elementy różnych gatunków do swoich własnych, pojemnych i plastycznych ram jako rodzaje translatio - w kategoriach uczenia się, władzy lub obu.
