Tirpitz: Architekt niemieckiej floty pełnomorskiej

Opinie czytelników

Książka zapewnia kompleksowy przegląd życia admirała von Tirpitza i jego wkładu w niemiecką marynarkę wojenną. Ogólnie rzecz biorąc, została dobrze przyjęta ze względu na przejrzystość i dogłębne badania, ale została skrytykowana za postrzegany brak zaangażowania i lekceważący ton wobec niemieckich ambicji morskich.

Dokładne omówienie życia i kariery Tirpitza, przejrzysty styl pisania, wart zakupu dla osób zainteresowanych niemiecką marynarką wojenną z początku XX wieku.

Miejscami nieco sucha i rutynowa, lekceważąca niemieckie ambicje morskie, autor wydaje się ograniczony w swoich obserwacjach, aby uniknąć kontrowersji związanych z historią wojskową Niemiec.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Tirpitz: Architect of the German High Seas Fleet

Zawartość książki:

Alfred von Tirpitz (1849-1930), który wstąpił do pruskiej marynarki wojennej w 1865 roku jako midszypmen, był głównie odpowiedzialny za szybki rozwój i powiększenie niemieckiej marynarki wojennej, zwłaszcza Floty Pełnomorskiej, od 1897 roku do lat bezpośrednio poprzedzających I wojnę światową. Epkenhans wykorzystuje nowo odkryte dokumenty, aby zapewnić świeże podejście do tego ważnego lidera marynarki wojennej.

W 1897 r. Tirpitz został sekretarzem stanu w cesarskim Departamencie Marynarki Wojennej. W czterech głównych aktach budowlanych z lat 1898, 1900, 1908 i 1912, a także w ścisłej współpracy z cesarzem Wilhelmem II, Tirpitz rozszerzył Cesarską Marynarkę Wojenną z małych sił przybrzeżnych do dużej floty błękitnej wody. Wielka Brytania, reagując z niepokojem na wyzwanie rzucone jej zamorskiemu handlowi i morskiej supremacji, przyspieszyła morski wyścig zbrojeń, uruchamiając rewolucyjny typ pancernika, Dreadnought, w 1906 roku i wchodząc w strategiczne sojusze z Francją i Rosją. Do wybuchu I wojny światowej w 1914 r. brytyjska Royal Navy nadal posiadała znaczną przewagę w zakresie okrętów wojennych nad Niemcami, dzięki czemu podczas wojny miała miejsce tylko jedna znacząca akcja floty, Jutlandia w 1916 roku.

Tirpitz, który wraz z wybuchem wojny został dowódcą niemieckiej marynarki wojennej, stał się zagorzałym zwolennikiem nieograniczonej wojny podwodnej. Polityka ta nie rozróżniała żeglugi neutralnej od wojennej i okazała się tak kontrowersyjna dla neutralnych Stanów Zjednoczonych, że Niemcy zostały zmuszone do jej wycofania, choć tylko tymczasowo. W międzyczasie Tirpitz złożył rezygnację na ręce cesarza, który zaskakująco ją przyjął. Od tego czasu Tirpitz pozostał mało znaczącą postacią, służąc później prawicowej Partii Ojczyzny jako poseł do Reichstagu.