Ocena:
Książka otrzymała mieszane recenzje, chwalone za jej wkład w queerową temporalność i ramy krytyczne, a jednocześnie krytykowane za gęsty język akademicki i postrzegany brak przystępności. Niektórzy czytelnicy doceniają ścisłą analizę tekstu i innowacyjne pomysły, podczas gdy inni uważają ją za zbyt złożoną i nieprzeniknioną.
Zalety:⬤ Inteligentny i aktualny dodatek do krytycznych dyskusji w różnych dziedzinach.
⬤ Doskonały wkład w literaturę queerowej temporalności.
⬤ Oferuje przydatne ramy, takie jak chrononormatywność i erotohistoriografia.
⬤ Mocna analiza tekstowa, która wspiera argumenty autora.
⬤ Zawiera gęsty, akademicki język, który może zrazić ogólnych czytelników.
⬤ Niektóre argumenty są postrzegane jako niejasne lub zbyt niszowe.
⬤ Postrzegany raczej jako rozbudowany riff niż spójny argument.
⬤ Analiza tekstu jest krytykowana za brak kontekstu i znaczącej krytyki.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Time Binds: Queer Temporalities, Queer Histories
Time Binds to mocny argument za tym, że dysonans czasowy i seksualny są ze sobą powiązane, a pisanie historii może być zarówno ucieleśnione, jak i erotyczne.
Podważając niedawny nacisk teorii queer na stratę i traumę, Elizabeth Freeman kładzie nacisk na cielesną przyjemność w doświadczaniu i reprezentacji czasu, interpretując eklektyczne archiwum queerowej literatury, filmu, wideo i sztuki. Analizuje prace artystów wizualnych, którzy pojawili się w utowarowionym, „postfeministycznym” i „postgejowskim” świecie.
Nie akceptują oni jednak w pełni rozproszenia politycznej i krytycznej władzy, implikowanego przez ideę, że różne polityczne i społeczne bitwy zostały wygrane i przeszły do przeszłości. Poprzez uprzywilejowanie luk czasowych i narracyjnych objazdów w swoich pracach, artyści ci sugerują sposoby umieszczenia przeszłości w znaczącej, transformującej relacji z teraźniejszością. Takie „queerowe asynchronie” dają możliwość ponownego przemyślenia świadomości historycznej w kategoriach erotycznych, przeciwstawiając się tym samym metodom tradycyjnej i marksistowskiej historiografii.
Kluczowe dla argumentacji Freemana są koncepcje chrononormatywności, czyli wykorzystania czasu do organizowania indywidualnych ludzkich ciał w celu osiągnięcia maksymalnej produktywności; temporal drag, czyli trzewnego przyciągania przeszłości do rzekomo rewolucyjnej teraźniejszości; oraz erotohistoriografii, czyli świadomego wykorzystania ciała jako kanału i środka do zrozumienia przeszłości. Time Binds kładzie nacisk na krytykę czasowości i historii jako kluczowych dla polityki queer.
