Thomas Woolner - My Beautiful Lady: Zawiera również Nelly Dale

Oryginalny tytuł:

Thomas Woolner - My Beautiful Lady: Also includes Nelly Dale

Zawartość książki:

Thomas Woolner urodził się 17 grudnia 1825 roku w Hadleigh w Suffolk. Był przede wszystkim rzeźbiarzem i sprzedawcą dzieł sztuki w niepełnym wymiarze godzin, ale także członkiem-założycielem Bractwa Prerafaelitów, a z czasem także znanym poetą.

Zamieszczone tu wiersze są doskonałymi przykładami poezji prerafaelitów i przyniosły pochwały od wielu osób, w tym bardzo znanego wiktoriańskiego poety Coventry'ego Patmore'a. Części z nich zostały początkowo wydrukowane w czasopiśmie prerafaelitów "The Germ" w 1850 roku, a następnie rozszerzone i opublikowane w całości w 1863 roku. Po pomocy w założeniu Bractwa Prerafaelitów Woolner spędził rok w Australii i powrócił, by na poważnie zająć się rzeźbą.

Przez lata otrzymywał zlecenia i tworzył dzieła o znaczeniu publicznym, w tym pomniki, grobowce i płaskorzeźby narracyjne.

Jako człowiek Woolner był podobno trudnym charakterem, który musiał podjąć wspólny wysiłek, aby okiełznać swoją osobowość i pozostać uprzejmym. Zdawał się jednak nawiązywać wiele przyjaźni, a także służyć radą.

W tym ostatnim przypadku dostarczył Tennysonowi scenariusz do jego wiersza "Enoch Arden". W latach 1859-1864 Woolner został zaangażowany do stworzenia serii rzeźb architektonicznych dla Manchester Assize Courts. Posągi te przedstawiały prawodawców i prawodawców i były częścią struktury budynku.

Najbardziej dramatyczna była gigantyczna rzeźba przedstawiająca Mojżesza, która została umieszczona nad wejściem. 6 września 1864 roku poślubił Alice Gertrude Waugh, choć początkowo oświadczył się jej siostrze Fanny i został przez nią odrzucony. Woolnerowie mieli dużą rodzinę składającą się z sześciorga dzieci: czterech córek i dwóch synów.

Woolner stopniowo rozczarował się tym, co reprezentowali prerafaelici, a później zwrócił się w stronę bardziej klasycznej formy ekspresji. W latach osiemdziesiątych XIX wieku powrócił do poezji i napisał trzy dłuższe utwory narracyjne: Pigmalion, Silenus i Tejrezjasz.

Są one znacznie bardziej klasyczne w swojej eksploracji erotyzmu. 7 października 1892 roku Thomas Woolner zmarł na udar mózgu w wieku 66 lat w Londynie.