Thomas Lovell Beddoes - The Brides' Tragedy: „Gdyby były marzenia do sprzedania, co byś kupił?

Oryginalny tytuł:

Thomas Lovell Beddoes - The Brides' Tragedy: 'If there were dreams to sell, What would you buy?''

Zawartość książki:

Thomas Lovell Beddoes urodził się 30 czerwca 1803 roku w Clifton w Bristolu jako syn doktora Thomasa i Anny Beddoes. Był on radykalnym lekarzem, znanym z pionierskiego zastosowania podtlenku azotu i przyjacielem Samuela Taylora Coleridge'a, a ona była siostrą znanej powieściopisarki Marii Edgeworth.

Beddoes miał pięć lat, gdy zmarł jego ojciec, ale swoje wczesne lata spędził otoczony narzędziami i stołami jego ojca.

Kolejny rozdział życia spędził w wygodnym i literackim kręgu rodziny matki. Medycyna i literatura były dwoma wielkimi wpływami w jego karierze i zderzyły się w niepokojący sposób, powodując, że rozwinął makabryczne i głębokie zainteresowanie śmiercią.

Kształcił się w szkole Charterhouse, po czym w 1820 roku rozpoczął naukę w Pembroke College w Oksfordzie. To właśnie podczas studiów w Oksfordzie napisał i opublikował swój tomik poezji "The Improvisatore" (1821), który następnie próbował wycofać z rynku.

W 1824 roku Beddoes przeniósł się do Londynu, gdzie zaprzyjaźnił się z pozostałymi członkami kręgu Shelleya i innymi osobami, które wywarły znaczący wpływ na jego życie.

Wrócił do Oksfordu na egzaminy licencjackie, ale gdy dowiedział się, że jego matka zachorowała we Florencji, natychmiast wyjechał do Włoch. Niestety, zanim dotarł na miejsce, jego matka już nie żyła.

Wszystkie relacje o Beddoesie potwierdzają, że jego fascynacja zmarłymi, ze wszystkimi rytuałami i okultystycznymi cieniami, była wyraźna i wyraźna. Beddoes nadal pisał, ale jego twórczość przybrała mroczniejszą i bardziej makabryczną formę. Jego próby pisania sztuk teatralnych szybko upadły, a jego poezja wydaje się odzwierciedlać wiele z jego wewnętrznych lęków i poglądów w intensywny i liryczny sposób z zmysłową grozą, która jest wyjątkowo wyrażona.

Beddoes ponownie powrócił do Oksfordu na egzaminy w 1825 roku, ale wydaje się, że w tym momencie podjął decyzję o usunięciu się z pola widzenia.

Następne cztery lata spędził w szkole medycznej na hanowerskim uniwersytecie w Getyndze, dążąc zarówno do doskonałości akademickiej, jak i osobistego zachowania, które było tak przerażające, że ostatecznie został poproszony o opuszczenie uczelni. Beddoes przeniósł się do szkoły medycznej na bawarskim uniwersytecie w W rzburgu i uzyskał tytuł doktora w 1831 roku. Do tego czasu rozwinął również swoją pasję do polityki wyzwoleńczej, w wyniku czego napisał wiele antyestablishmentowych pamfletów, czego skutkiem było jego wydalenie z kraju przez rząd bawarski w 1832 roku.

Szwajcaria stała się jego nowym domem. Beddoes promował liberalne poglądy do czasu, gdy polityczne wiatry zmieniły się w bogatym Z, a on opuścił kraj w 1839 roku i wrócił do Anglii następnego lata. Jednak trudno mu było utrzymać się w jakimkolwiek kierunku.

W 1844 r. powrócił do Bazylei w Szwajcarii, a kurtyna nad jego życiem szybko się zaciągnęła. Pomimo powrotu do Anglii w 1846 roku, jego zachowanie stawało się zarówno dzikie, jak i niekontrolowane. Związek z Konradem Degenem, piekarzem, który planował karierę dramatopisarza, w żaden sposób nie przekonał opinii innych, że popadł w obłęd.

Relacje sugerują, że jego zdrowie zaczęło szwankować po kontakcie z chorymi zwłokami we Frankfurcie. Beddoes próbował popełnić samobójstwo, ale nieudana próba zakończyła się gangreną i częściową amputacją nogi w październiku 1848 roku.

W styczniu 1849 roku Beddoes napisał do swojej siostry, wyznając, że jego stan fizyczny był spowodowany wypadkiem podczas jazdy konnej. W pewnym momencie otrzymał dawkę trującej kurary.

Thomas Lovell Beddoes zmarł 26 stycznia 1849 roku. Miał 45 lat. Znaleziona przy nim notatka opisywała go jako "pożywienie dla tego, do czego jestem dobry - robaków".

Przez ponad 20 lat przed śmiercią pracował nad książką "Death's Jest Book", która została opublikowana pośmiertnie w 1850 roku i zawierała również wspomnienia autorstwa T. F. Kelsalla. Została ona bardzo dobrze przyjęta i często uważana jest za klasykę. Jego wiersze zebrane zostały opublikowane w 1851 roku.

Jako dramaturg jego późniejsze prace spotkały się z krytyką, ale jego wiersze były "pełne myśli i bogactwa dykcji" oraz jako "arcydzieła intensywnych uczuć doskonale wyrażone".