Niniejsze studium zwraca uwagę na wpływ wygnania na Theodora Wolffa, znanego dziennikarza i redaktora "Berliner Tageblatt". Wolff, zasymilowany niemiecki Żyd, był jednym z najbardziej wpływowych komentatorów kultury i liberalnej polityki podczas I wojny światowej i Republiki Weimarskiej.
Nagłe wygnanie w 1933 roku stanowiło punkt zwrotny w życiu Wolffa. W 1943 roku Wolff padł ofiarą Holokaustu. Dziesięć lat Wolffa na wygnaniu podzielono na cztery rozdziały, zaczynając od wczesnych lat 1933-1936, a następnie okresu przed II wojną światową.
Trzeci rozdział obejmuje niemiecką okupację Francji w 1940 roku. Ostatni rozdział rzuca światło na dwa ostatnie lata od 1942 do 1943 roku, poruszając kwestie dotyczące tak zwanego "problemu żydowskiego".
Podczas swoich ostatnich lat na wygnaniu Wolff zajmuje się żydowską katastrofą rozgrywającą się w kontrolowanej przez nazistów Europie. Wyniki tych badań stanowią znaczący wkład w studia nad uchodźstwem w ogóle i zapewniają pewien wgląd w burzliwy okres w historii Niemiec i Europy, który drastycznie zmienił życie wielu ludzi.