Theodor W. Adorno: Ostatni geniusz

Opinie czytelników

Niniejszy zbiór recenzji opisuje biografię Theodora W. Adorno autorstwa Roberta Claussena jako intelektualną eksplorację, a nie konwencjonalną biografię. Oferuje ona głęboki wgląd w życie i myśli Adorna, w szczególności jego interakcje z innymi wybitnymi postaciami Szkoły Frankfurckiej oraz wpływ znaczących wydarzeń historycznych na jego filozofię. Nie może jednak służyć jako przystępne wprowadzenie dla czytelników niezaznajomionych z twórczością Adorna.

Książka zawiera szczegółową współczesną biografię, która wzbogaca zrozumienie dzieł Adorna. Przedstawia fascynujący wgląd w interakcje Adorna ze znaczącymi intelektualistami i wpływy na jego myślenie, uchwycając głęboki wpływ XX-wiecznych wydarzeń, takich jak Holokaust, na jego filozofię.

Książka nie ma tradycyjnej struktury biograficznej, co może być rozczarowujące dla czytelników poszukujących prostej narracji. Brakuje w niej odpowiedniego kontekstu dla osób niezaznajomionych z Adorno, często prezentując idee w zagmatwany, nieliniowy sposób bez wystarczającej ekspozycji. Wadą jest również brak wprowadzenia do szkoły frankfurckiej.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theodor W. Adorno: One Last Genius

Zawartość książki:

Był słynnym wrogiem biografii jako formy literackiej. A jednak to życie Adorna, napisane przez jednego z jego ostatnich uczniów, jest czymś znacznie więcej niż tylko literaturą, dając nam pierwsze jasne spojrzenie na to, jak człowiek i jego moment spotkali się, by stworzyć "teorię krytyczną". Intymny obraz kwintesencji dwudziestowiecznego transatlantyckiego intelektualisty, książka jest także oknem na kulturowy ferment czasów Adorno - i jego ciągłe znaczenie w naszych czasach.

Biografia rozpoczyna się w lśniącym momencie niemieckiej burżuazji, w świecie zdominowanym przez liberałów gotowych rozszerzyć obywatelstwo na uchodźców uciekających przed pogromami w Europie Wschodniej. Detlev Claussen podąża za Theodorem Wiesengrundem Adorno (1903-1969) od jego uprzywilejowanego życia jako ukochanego cudownego dziecka do jego intelektualnego dojrzewania w weimarskich Niemczech i Wiedniu.

Od jego wygnania w latach nazistowskich, najpierw do Anglii, a następnie do Stanów Zjednoczonych, do jego wyłonienia się jako Adorno, którego znamy teraz w być może niezbyt dziwnym otoczeniu Los Angeles. W 1943 roku, wraz ze swoim współpracownikiem Maxem Horkheimerem, Adorno opracował teorię krytyczną, której kluczowe spostrzeżenie - że bycie zabawionym oznacza wyrażenie zgody - pomogło zdefiniować intelektualny krajobraz XX wieku.

Ujmując człowieka w jego złożonych relacjach z niektórymi z najwybitniejszych umysłów stulecia - w tym między innymi z Arnoldem Schoenbergiem, Walterem Benjaminem, Thomasem Mannem, Siegfriedem Kracauerem, Georgiem LukAcsem, Hannah Arendt i Bertoltem Brechtem - Claussen ujawnia, jak wiele musimy się jeszcze nauczyć od Theodora Adorno i jak wiele jego życie może nam powiedzieć o nas samych i naszych czasach.