Ocena:
Książka jest dobrze oceniana za wnikliwą eksplorację etyki narracyjnej w kontekście choroby, zdobywając pochwały za wciągające pisanie i prowokujące do myślenia treści. Wielu recenzentów uważa ją za niezbędną dla osób zaangażowanych w opiekę zdrowotną lub zmagających się z chorobą. Niektórzy jednak krytykują dostępność późniejszych rozdziałów i zauważają problemy z jakością druku.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia głęboki wgląd w narracje o chorobie
⬤ uważana za niezbędną lekturę dla pracowników służby zdrowia
⬤ humorystyczna i prowokująca do myślenia
⬤ wspiera osobiste opowiadanie historii i leczenie
⬤ aktualizacje są korzystne dla czytelników.
⬤ Późniejsze rozdziały mogą wykorzystywać żargon akademicki, co czyni je mniej przystępnymi
⬤ zgłaszano problemy z jakością druku, z wyblakłym tekstem w niektórych częściach
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że autor jest zbyt gadatliwy lub pobłażliwy.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
The Wounded Storyteller: Body, Illness, and Ethics, Second Edition
Od czasu swojej pierwszej publikacji w 1995 roku, The Wounded Storyteller zajmuje wyjątkowe miejsce w pracach poświęconych chorobie. Zarówno zbiorowy portret tak zwanego "społeczeństwa remisji" osób cierpiących na jakiś rodzaj choroby lub niepełnosprawności, jak i wnikliwa analiza ich historii w szerszych ramach teorii narracji, książka Arthura W. Franka dotarła do szerokiego i zróżnicowanego grona czytelników, w tym chorych, specjalistów medycznych i badaczy teorii literatury.
Czerpiąc z prac takich autorów jak Oliver Sacks, Anatole Broyard, Norman Cousins i Audre Lorde, a także od ludzi, których spotkał podczas lat spędzonych wśród różnych grup chorych, Frank opowiada poruszającą kolekcję historii chorób, od dobrze znanych - walki Gildy Radner z rakiem jajnika - po prywatne świadectwa osób z rakiem, zespołem chronicznego zmęczenia i niepełnosprawnością. Ich historie to coś więcej niż opisy osobistego cierpienia: obfitują one w wybory moralne i wskazują na etykę społeczną.
W nowym wydaniu Frank dodaje przedmowę opisującą osobiste i kulturowe czasy, w których powstało pierwsze wydanie. Jego nowe posłowie znacznie rozszerza argumentację książki, pisząc o opowiadaniu historii i doświadczeniu, innych sposobach narracji o chorobie oraz wersji nadziei, która jest zarówno realistyczna, jak i aspiracyjna. Zastanawiając się zarówno nad własnym życiem podczas tworzenia pierwszego wydania, jak i nad wnioskami płynącymi z samej książki, Frank przypomina nam o sile opowiadania historii jako sposobie na zrozumienie naszego własnego cierpienia.
