Ocena:
The World Made Meme to przełomowa książka, która bada naturę memów internetowych i ich społeczne implikacje. Służy zarówno jako praca naukowa, jak i archiwum kulturowe wypełnione obrazami memów.
Zalety:⬤ dostarcza słownictwa do zrozumienia memów
⬤ oferuje zniuansowane zrozumienie ich wpływu społecznego
⬤ służy jako migawka kulturowa
⬤ idealna do celów badawczych
⬤ kładzie podwaliny pod przyszłe dyskusje na temat kultury mimetycznej.
Recenzje nie wspominają o konkretnych wadach, ale sugerują, że szczegółowe dyskusje mogą być bardziej odpowiednie dla czytelników już zaznajomionych z kulturą memów.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
The World Made Meme: Public Conversations and Participatory Media
Jak media memetyczne - zagregowane teksty, które są wspólnie tworzone, rozpowszechniane i przekształcane - stają się częścią publicznych rozmów, które kształtują szersze debaty kulturowe.
Memy internetowe - cyfrowe fragmenty, które mogą żartować, wskazywać lub nawiązywać kontakty - są obecnie lingua franca życia online. Są one wspólnie tworzone, rozpowszechniane i przekształcane przez niezliczonych użytkowników w rozległych sieciach. Większość z nas widziała kota grającego na pianinie, Kanye przerywającego, Kanye przerywającego kota grającego na pianinie. W książce The World Made Meme Ryan Milner dowodzi, że memy i proces memetyczny kształtują publiczną konwersację. Trudno wyobrazić sobie ważny popkulturowy lub polityczny moment, który nie generuje konstelacji memetycznych tekstów. Jak pisze Milner, media memetyczne oferują uczestnictwo poprzez ponowne przywłaszczenie, równoważąc to, co znajome i obce, gdy nowe iteracje przeplatają się z ustalonymi ideami. Nowy komentarz jest tworzony przez zapośredniczoną cyrkulację i transformację starych idei. Dzięki mediom memetycznym małe wątki splatają się w duże rozmowy.
Milner rozważa formalny i społeczny wymiar mediów memetycznych i nakreśla pięć podstawowych logik, które je tworzą: multimodalność, ponowne zawłaszczenie, rezonans, kolektywizm i rozprzestrzenianie się. Analizuje, w jaki sposób media memetyczne zarówno wzmacniają, jak i wykluczają podczas publicznych rozmów, badając potencjał publicznego głosu pomimo codziennych antagonizmów. Milner argumentuje, że media memetyczne umożliwiają uczestnictwo wielu głosów, nawet pośród utrzymujących się nierówności. Twierdzi on, że ten nowy rodzaj konwersacji partycypacyjnej komplikuje tradycyjny przemysł kulturowy. Kiedy odwieczni strażnicy przeplatają się z nowymi sposobami dzielenia się informacjami, relacja między zbiorowym uczestnictwem a indywidualną ekspresją staje się ambiwalentna.
Na dobre i na złe - a Milner podaje przykłady obu - media memetyczne zmieniły charakter publicznych rozmów.
