The Womanist Preacher: Głoszenie kobiecej retoryki z ambony

Opinie czytelników

Książka „The Womanist Preacher” autorstwa dr Kimberly Johnson oferuje dogłębną analizę retoryczną kazań pięciu afroamerykańskich kaznodziejek, badając, w jaki sposób myśl feministyczna jest adaptowana w kontekstach kongregacyjnych. Jest dobrze zbadana i przedstawia jasny wgląd w retoryczne techniki kobiecego kaznodziejstwa.

Książka jest pionierska pod względem skupienia się na retoryce afroamerykańskich kaznodziejów feministycznych. Zapewnia szczegółową analizę tekstową, zorganizowaną wokół zasad feministycznych. Treść jest pouczająca, a analiza jest jasna i przystępna, dzięki czemu jest dostępna dla naukowców i studentów pokrewnych dziedzin. Recenzenci docenili mocny charakter kazań i cenne spostrzeżenia uzyskane z perspektywy feministycznej.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że niszowe skupienie się na kobiecym kaznodziejstwie jest ograniczające, jeśli szukają szerszej eksploracji stylów kaznodziejskich. Co więcej, osoby niezaznajomione z koncepcjami feminizmu mogą potrzebować wcześniejszej wiedzy, aby w pełni docenić niuanse analizy Johnsona.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Womanist Preacher: Proclaiming Womanist Rhetoric from the Pulpit

Zawartość książki:

The Womanist Preacher: The Womanist Preacher: Proclaiming Womanist Rhetoric from the Pulpit przeprowadza ścisłą analizę tekstową pięciu kazań feministycznych, aby odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób kaznodziejstwo feministyczne próbuje przekształcić / zaadaptować założenia myśli feministycznej, aby uczynić ją retorycznie wykonalną w kościele? Co na tym zyskujemy, a co tracimy? Kazania pochodzą od pięciu kobiet, które są uważane za przykłady kobiecego kaznodziejstwa: Elaine M. Flake, Gina M.

Stewart, Cheryl Kirk-Duggan, Melva L. Sampson i Claudette A.

Copeland. Książka ta stanowi pierwszy krok w badaniach nad feminizmem, polegający na analizie tego, co retorycznie dzieje się w kaznodziejstwie feministycznym, kategoryzacji kazań feministycznych w ramach czterech założeń kaznodziejstwa feministycznego, a następnie stworzeniu czterech modeli retorycznych, które odzwierciedlają retoryczne atrybuty czterech różnych kategorii lub sformułowanych założeń, których Stacey Floyd-Thomas używa do przedstawienia „feministycznej” definicji Alice Walker.