The Wolves: A Play: Off-Broadway Edition

Opinie czytelników

Sztuka oddaje głosy i doświadczenia dorastających dziewcząt z licealnej drużyny piłkarskiej, łącząc tematy tożsamości, rywalizacji i rozwoju osobistego. Surowy i realistyczny dialog dobrze rezonuje zarówno z czytelnikami, jak i publicznością, choć niektórzy uważają, że jest to trudne ze względu na nakładające się rozmowy. Zróżnicowane perspektywy postaci zapewniają głębię i złożoność, dzięki czemu jest to fascynująca lektura dla osób zainteresowanych współczesnymi dramatami skoncentrowanymi na kobiecych bohaterach.

⬤ Autentyczne przedstawienie głosów nastolatek
⬤ silny rozwój postaci
⬤ angażujące tematy
⬤ dobrze napisane i wpływowe dialogi
⬤ rezonuje z publicznością
⬤ zapewnia intymne spojrzenie na doświadczenia młodych kobiet.

⬤ Złożona identyfikacja postaci ze względu na numerację
⬤ może nie spodobać się osobom preferującym tradycyjny styl narracji
⬤ niektórzy czytelnicy uznają ją za nudną lub pozbawioną inspiracji
⬤ krytyka dotycząca wymyślonego zakończenia i nierozróżnialnych postaci.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Incandescent.... Przerażająca, radosna jasność surowego dorastania emanuje z każdej sceny tej niesamowicie pewnej pierwszej sztuki." --Bent Brantley, New York Times.

Jedna z najczęściej omawianych nowych sztuk Off-Broadway ostatnich dwudziestu lat i finalistka nagrody Pulitzera w dziedzinie dramatu, The Wolves Sarah DeLappe została otwarta z entuzjastycznym przyjęciem, w tym dwoma wyprzedanymi, przedłużonymi seriami w The Playwrights Realm / The Duke na 42nd Street.

The Wolves podąża za dziewięcioma nastoletnimi dziewczynami - członkiniami halowej drużyny piłki nożnej - podczas rozgrzewki, angażując się w przekomarzanie się i pojedynki oraz tocząc duże i małe bitwy między sobą i ze sobą. Podczas gdy koleżanki z drużyny rozgrzewają się synchronicznie, symfonia nakładających się na siebie dialogów rozlewa się na ich obawy, w tym menstruację (podpaski czy tampony? ), czy Trener ma się dobrze?, zaburzenia odżywiania, presję seksualną, nową dziewczynę i Czerwonych Khmerów (co to jest, jak to wymówić i czy muszą o tym wiedzieć - "Nie robimy ludobójstw do ostatniego roku").

Pod koniec sezonu i gry, pośród zwycięstw i porażek, rywalizacji i tragedii, są wojownikami przetestowanymi i gotowymi - są Wilkami.

Dramatopisarka DeLappe pisze w przedmowie: "Napisałam tę sztukę w staniku sportowym. Nie jestem sportowcem w moim obecnym życiu i nie nosiłam go od czasów liceum. Zdejmowałam koszulkę, stanik, naciągałam go na piersi i siadałam do pisania. Piszę o tym nie po to, by opowiadać się za pisaniem metodycznym (chociaż... ), ale po to, by zasugerować, jakiego rodzaju była ta sztuka od samego początku. Fizyczna. Zaniepokojona ciałem, ciałami kobiet, nie jako cukierkami dla oczu czy symbolicznymi naczyniami, ale jako muskularnymi, zręcznymi, zdolnymi, sprzecznymi i omylnymi jednostkami".

Debiut DeLappe to wspaniały kawałek teatru, w którym silne młode kobiety "idą na wojnę" w podmiejskiej Ameryce - przez pryzmat licealnej drużyny piłkarskiej. Jest to triumf wglądu i energii w to, czego potrzeba młodym kobietom, aby osiągnąć pełnoletność.