The Who's the Who Sell Out

Opinie czytelników

Recenzje wspólnie krytykują książkę za wprowadzanie w błąd, ponieważ omawia ona głównie kontekst pirackiego radia i swingującego Londynu, zamiast zapewniać głębszy wgląd w sam album „The Who Sell Out”. Podczas gdy niektórzy czytelnicy docenili styl pisania i informacje kontekstowe, ogólny sentyment skłania się ku rozczarowaniu postrzeganym brakiem istotnych treści na temat albumu.

⬤ Dobrze napisana z kilkoma literówkami
⬤ dostarcza informacji na temat pirackiego radia i kultury rockowej lat 60
⬤ może spodobać się fanom The Who ze względu na historyczne spostrzeżenia.

⬤ Mylący tytuł, ponieważ skupia się bardziej na historii radia niż na „The Who Sell Out”
⬤ brak głębi i nowych informacji o albumie
⬤ wielu czytelników uznało ją za przestarzałą i rozczarowującą w porównaniu z innymi źródłami
⬤ niewystarczająca zawartość związana z samym albumem.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Wydany w Stanach Zjednoczonych w styczniu 1968 roku The Who Sell Out był, według krytyka Dave'a Marsha, kompletnym niewypałem - album sprzedawał się dobrze, ale nie spektakularnie i ostatecznie był nostalgicznym żartem: Kto poza popowym intelektualistą mógłby docenić coś takiego? Jeszcze bardziej podnoszącym jego status żartu była jego nieskrywana angielskość; 13 utworów zszytych razem w udawanej pirackiej audycji radiowej, bez DJ-a, z fajnymi, anglocentrycznymi reklamami.

W ciągu 36 lat od wydania, Sell Out, choć wciąż nie jest najlepiej sprzedającym się wydawnictwem w katalogu The Who, został przyjęty przez rosnącą liczbę fanów, którzy uważają go za najlepsze dzieło zespołu, jedno z niewielu nagrań z końca lat 60-tych, które najlepiej reprezentuje ambitne możliwości estetyczne albumu koncepcyjnego, nie grzęznąc w bagnie zadowolonych z siebie, samozwańczych, wysokich aspiracji artystycznych. Sell Out w mocny i ekstatyczny sposób wyraża połączenie muzyki pop i popkultury.

Oprócz tego, że Sell Out jest wyrazem poszerzającej się palety dźwiękowej zespołu, funkcjonuje również jako krytyka rockandrollowego stylu życia. Nie chodzi tu o banalną mantrę seksu, narkotyków i rock and rolla, ale o sposób, w jaki reklama komercyjna tworzy rzeczywistość kulturową zorientowaną na młodzież, sprzedając krem na pryszcze, dezodorant, jedzenie, sprzęt muzyczny itp. i łącząc je z rock and rollem.

W tym sensie Sell Out jest dziełem refleksyjnym, które zmaga się z rock and rollem jako ekspresją kulturową, która aspiruje do estetycznej trwałości, a jednocześnie jest sprzedawana jako efemeryda. Z tego konfliktu wyłania się arcydzieło pop-artu.